OUR PARISH PRIEST

-->  MABISA AT NAKAHAHAWA Talagang isa sa pinakamaganda at pinakamakabagbag-damdaming salaysay sa Mabuting Balita, ang kuwento ng biyuda sa Naim at ang kanyang namatay na anak ay laging nagpapanariwa sa atin ng awa at habag ng Panginoon. Nilapitan ni Hesus and babae, isang biyuda at ina ng kaisa-isang anak, na namatay ngayon. Hindi niya kilala ang babae. Pero may nakita siyang isang bagay na nakapagpahinto sa kanya at nais niyang tumulong.  Nakita ni Hesus ang mga luha ng babae. Sinabi niya: huwag ka nang umiyak. Bilang tugon sa mga luha ng babae, si Hesus ay napuno ng habag. Dahil sa kanyang habag, binuhay niyang muli ang lalaking namatay na. Mabisa ang habag ng Diyos. Makapangyarihan ang habag ng Diyos. Ang habag ng Diyos ang bumubuhay ng anumang patay na sa ating buhay, anumang nawawala na sa ating buhay, anumang ipinagluluksa natin sa ating buhay. Ang babae ay kinatawang ng marami sa atin. Ang “babaeng umiiyak” ay paalala s

-->   EFFECTIVE AND CONTAGIOUS Surely one of the most beautiful and moving passages in all the gospels, the narrative about the dead son of the widow of Naim never fails to refresh us with the mercy of the Lord. Jesus approaches the woman, described as a widow and the mother of an only child, now dead.  He did not know this woman before. But Jesus saw something in her that made him stop and do something to help. The Lord saw the tears.  He said to her: do not cry anymore. In response to the tears, Jesus was moved with mercy. Out of his mercy, he raised a dead man back to life.  Mercy has power. Mercy is effective. God’s mercy can bring back to life any thing in us that is dead, that is lost, that we mourn for. The woman represents many of us. This “crying woman” reminds us of the “crying people” all around us. We cry because of poverty, of sickness, the indifference of others, the hardships of life, the pain of strained relationships

--> EUKARISTIYA BILANG TAMBALAN Sa Mabuting Balita ngayon, ginanap ni Hesus ang di-malilimutang himala ng pagpaparami ng tinapay at isda. Nakatala ito sa lahat ng ebanghelyo dahil ngayon lang nakakakita ng ganito ang mga tao. Wala pang nagtagumpay na magpakain ng laksa-laksang tao mula sa kakarampot na pagkaing naipon. Pero kataka-taka nang sabihin ng Panginoon sa mga alagad: kayo ang magpapakain sa kanila. Noong una, gusto ng mga alagad na paalisin ang mga tao para maghanap ng pagkain. Ipinilit ng Panginoong Hesus na sila dapat ang kumilos. Nang huli, nakakuha sila ng 5 tinapay at 2 isda – para sa 5,000 tao – napakaliit talaga! Ang ang pakay ni Hesus? Inaanyayahan niya ang mga alagad na makibahagi sa himala. Hindi sila tagamasid lamang, hindi manonood lamang, hindi mga taga-palakpak lang nang dumami ang pagkain. Sila ay bahagi ng magaganap na himala. Hindi hinihingi ng Panginoon ang laki o dami ng kanilang kontribusyon. Hindi

--> EUCHARIST AS PARTNERSHIP In the gospel today, Jesus performs the unforgettable miracle of the multiplication of loaves. All the gospels record this event because people have never seen anything like this in their lives. Never before had one man produce a bounty from the tiny that he had in his hands. But quite interesting is the fact that before Jesus fed the people, he said to his disciples: feed them yourselves.  The disciples were asking Jesus to send away the people so they can forage somewhere else. Jesus insisted that the disciples do something about the people’s hunger. In the end, they produced 5 loaves and 2 fish – for the over 5,000 people gathered – just a token really! What was Jesus doing? He was inviting the disciples to take part in the miracle. They were not to be passive observers, not mere spectators, just clapping their hands and praising God for the overflowing food.  No, they must join him in the miracle about to

--> PAG-IBIG, IYON LANG! Ninenerbiyos tayo kapag naisip natin ang Santissima Trinidad, o the Most Holy Trinity. Grabeng misteryo kasi! Hindi nga naintindihan ni San Agustin, ako pa kaya? Paano nga ba ipaliwanag ito? Dito sa pistang ito, lumulutang ang katangahan natin at kahinaan sa harap ng dakilang katotohanan. Kasama sa Holy Trinity ang misteryo, ang doktrina. Hindi tayo puwedeng maging tunay na Kristiyano kung hindi natin alam ang turo ng simbahan… at paniwalaan ito nang buong puso. Hindi madali, pero huwag tayong malito. Ang Holy Trinity – Isang Diyos sa Tatlong Persona – hindi iyan doktrina muna! Sa halip, iyan ay kilos, karanasan, at pag-ibig ng Diyos. Ang Holy Trinity ay pag-ibig. Ganito natin nalaman na mayroong Trinity. Itinuro ng Panginoong Hesus sa salita at gawa. Kaya ito ang pinakamagandang paraan para maunawaan ng ating isip… at ng ating puso, at maranasan ito araw-araw. Si Hesus ang guro natin tungkol sa Trinity.

--> LOVE, AND LOVE ALONE So many times we shudder at the thought of the Holy Trinity. What a great mystery! How I can I fully understand what even St. Augustine could not fathom? How do I explain what I am unable to fully understand?  For many people this is a feast that displays our ignorance and incapacity before God. Part of coming close to the mystery of the Trinity is knowing the doctrine. We cannot be true Christians if we don’t at least know the basics of this doctrine.  …and believe it with all our hearts. It’s not easy, though, please don’t give up. Don’t be deceived. The Holy Trinity – One God in Three Persons – is not primarily about doctrine. No! It’s action, experience, love of God. The Trinity is about love. This was how the world came to know of the Trinity. This was how Jesus explained it in words and in actions.  This is the best way for our minds… and most of all, our hearts, to experience it today and always.

--> KATUWANG SA AKING KAHINAAN Sa isang napakagandang panalangin, ang tawag sa Espiritu Santo ay “katuwang sa aking kahinaan.” Nakagugulat itong bagong tuklas na tawag sa Ikatlong Persona ng Santissima Trinidad, ang Diyos na dumarating ngayong Pentekostes. Sa buhay, napapaligiran tayo ng ating mga “kahinaan.” Hindi lamang pisikal – sakit o kapansanan. May kahinaan din sa emosyonal, sa espiritu, sa isip. May kahinaan sa ugali o pagkatao. Anumang hadlang sa paglago bilang mga tao at mga Kristiyano ay kahinaan din.  Ano ang iyong tanging kahinaan? Ang mga apostol din ay nakaranas ng kahinaan. Matapos ang kamatayan sa krus ng Panginoon, dumaan sila sa kalungkutan at paninimdim. Natakot sila sa husga ng iba. Napahiya sila sa mundo. Kahit matapos ang Pagkabuhay ni Hesus, nanghina sila at nawalan ng lakas na harapin ang kinabukasan hindi nila alam. Ipinadala ng Ama at ng Anak ang Espiritu Santo upang hawakan ang mga apostol kung sa

--> HELPER OF MY INFIRMITY In a beautiful prayer, the Holy Spirit is called as the “helper of my infirmity.” This is such a surprising title given to the Third Person of the Trinity, to the God who comes at Pentecost. In life, we are surrounded by what we may call “infirmity.” Not only physical sickness or disability, infirmity may be psychological, emotional, or spiritual.  It can be a weakness in character or personality.  Anything that impedes our growth as persons and as Christians may be called infirmity. The apostles experienced their own “infirmity.” After the crucifixion, they were plunged into sadness and depression. They feared the judgment of others. They were embarassed to face the world.  Even after the Resurrection, they felt weak and unable to do something about the future that awaited them. The Holy Spirit came from the Father and the Son to touch the apostles where they were most hurting, most weak, most afraid

Finding Mimo / April 25, 2016 Napansin mo ba? Nasapawan na ng mga kandidato ang kinang ng mga paborito mong artista at atleta. Paulit-ulit mo silang n akikita at naririnig sa radyo, peryodiko, telebisyon. At kahit saan ka lumingon, nagkalat ang campaign posters nila. Pag pumikit ka naman, maririnig mo pa rin ang campaign jingles nila. Sila rin ang bida sa anumang umpukan sa loob ng bahay, opisina o pabrika. Paglabas mo, sila pa rin ang topic sa kanto, sa tapat ng tindahan, sa terminal, palengke at barberya. Ang social media, lalo na ang Facebook, punumpuno rin ng mga balitang minsan ay me halong chismis at mga chismis na nagpapanggap na balita—lahat para i-promote o para pintasan ang mga kandidatong nagsasabong. Minsan nga, parang madadaig pa ang init ng El Niño sa pagpapalitan ng maaanghang (mararahas pa minsan) na salita (totoo man o hindi) sa pagitan ng mga nagdedebateng kandidato pati na rin mga nag-aaway na mga tagasuporta. Magandang tanda sana ito ng masi

--> PARA SA ATIN ITO Kung may Pinoy na nagkataong palarin upang magtrabaho abroad, hindi niya ito itinuturing na pansariling suwerte lamang niya. Lumalabas siya ng bansa, sa isang lugar na hindi niya gamay, dahil nais niyang maniguro para sa kapakanan ng mga minamahal niya sa buhay. Kaya puwede nating ma-imagine na habang nagtatrabaho sa abroad, ang isang Pinoy ay nakatingin tungo sa masaganang buhay, at maya’t-maya naman ay nakalingon sa pinanggalingan, upang makita kung gumaganda ba ang kalagayan ng mga iniwan. Madalas nating ilarawan ang Pag-akyat ng Panginoong Hesus sa langit bilang pagtawid niya sa “finish line” dahil tapos na ang kanyang laban.  O kaya naman bilang pagkakamit niya ng korona ng tagumpay dahil nakamit niyang muli ang kanyang luwalhati bilang Anak ng Diyos. O kaya naman, tila ito pagpapasa sa mga alagad ng misyon na sinimulan ng kanilang Panginoon at Diyos. Palagay ko, sa puso ni Hesus, ibang-iba ang nagaganap. Ang

--> FOR OUR SAKE When a Filipino departs for an overseas opportunity, he sees it not primarily as a chance for personal advancement. He goes out of the country to an unknown future, in an uncharted territory, because he wants to secure the wellbeing of his loved ones. And so, we can imagine a Filipino, while working abroad, looks forward to greener pastures, and furtively looks back to where he came from, wishing everybody there is in good condition. We always picture the Ascension of the Lord as the “finish line” of his earthly marathon. Or we see it as the crowning moment of his short but fruitful ministry for now he regains his former glory as the Divine Son. Or some say it is the “passing of the baton” to the disciples who are to continue the mission of the Master. I think in the heart of Jesus, it is something else. His ascension is not for his own sake alone – his glory, his rest. He goes back to the Father for the sake of the floc