MIYERKULES NG ABO
ITONG MGA ABANG ABO
Ngayon ang buong Kristiyanismo ay nagsisimula ng
isang bagong panahon, Kuwaresma.
Nakakapagtaka na sa simula nito, na nagdadala sa atin sa dulo ng
pagpapakasakit, kamatayan at Muling Pagkabuhay ng Panginoong Hesukristo, ang
simbolo ay simpleng abo lamang. E
ano ba naman ang abo kundi alaala ng pagiging walang kwenta at walang silbi. Kailangan
natin ng kahoy, kailangan natin ng uling. Pero abo? Itinatapon lang yan at
tinatangay ng hangin.
Iba ang Diyos. habang ipinaaalala niyang tayo ay
tila mga abang abo lamang, sinasabi din niya sa sa huli, ang abo ay magliliyab,
maglalagablab, magniningas! Ang
walang kwenta ay magiging dakila.
Ang walang silbi ay magiging kasangkapan ng kaligtasan. Ang abang abo ay
magiging tulay sa pagtahak sa Muling Pagkabuhay.
Ito ay kung isasapuso natin ang kahulugan ng abo.
Mahal natin ang abong ito dahil sa tradisyon, sa sentimiyento, sa sinasagisag
nito. Pero mahal din ba natin ang abo dahil sa kapangyarihan nitong
magpanibago?
Ngayon, ituon natin ang puso sa abo na kinatawan ng
ating pagkatao sa harap ni Kristo. Tayo ay balewala subalit tingnan mo ang
Diyos na yumuyuko upang dakutin ang abo sa kanyang palad, dahil may plano siya
para sa abo.
Tayo ay walang kwenta pero heto ang Diyos at
tinitipon ang abo upang hingahan ng bagong apoy, bagong kapangyarihan, sa diwa
ng kanyang awa. Habang dinadaanan
natin ang mga disiplina ang Kuwaresma, hayaan natin si Hesus na gawing maganda
ang mga abo ng ating buhay. Ang mga
karanasan ng sakit, pagtataksil, paghihiwalay, luha at kalungkutan – lahat ito
ay mahalaga sa kanya na nakapako sa Krus.
Dadalhin niya ang abong ito sa pagkabuhay niya mula sa kamatayan. Ang mga
abo natin ay lulutang mataas pa sa mga ulap kapag hinipo at binasbasan ng
Panginoon.
Hesus, pagpalain mo po ang mga abo ng buhay ko
ngayon!
