OUR PARISH PRIEST

KAPIT SA PAGMAMAHAL Mahilig ang mga Pinoy mag-ugnay ng hamon ng buhay sa mga pangyayari sa buong taon: … bertdey mo, pakatino ka na! … ga graduate ka na? aba, matutong tumayo sa sariling paa! … lapit na ng Kuwaresma; reunion na ng pamilya! … magpa Pasko na pala; damahin mo ang pag-ibig sa paligid! Oo, Adbiyento na nga; maririnig muli ang mga mensahe ng paghihintay, pagbabantay, pananatiling gising! Sabi ni Pablo sa mga taga Roma: panahon na para gumising. Paalala ng Panginoong Hesus sa ebanghelyo ni Mateo: laging maghanda; darating ang iyong panginoon kapag hindi inaasahan. Ano ba itong pagiging laging gising; paghihintay sa kung ano, o mas eksakto sa kung sino? Tiyak hindi ito pagpupuyat lamang. Tawag ito para sa paghihintay ng puso. Tawag ito upang “madama muli ang pag-ibig!” Nag post sa Fb ang aking pinsan ng photo ng kanyang panganay. Mahimbing

CLINGING TO LOVE Filipinos mark their year by remembering the special challenges of each situation: … it’s your birthday again; grow up! … you’re graduating next year?; road to independence! … Holy Week is coming; time to get the clan ready for a reunion! … it’s almost Christmas; feel the love in the air! Yes, it’s the first week of Advent; we will hear messages on waiting, on vigilance, on staying awake! Paul tells the Romans: it’s now the hour to stay awake. The Lord Jesus tells us in the gospel of Matthew: be prepared; the Master comes when you least expect him. What is this thing about keeping awake, this waiting for something, or more precisely, for someone? It’s definitely not literal sleeplessness. It is a call to a waiting of the heart. It is a call to “feel the love” again! My cousin posted the picture of her daughter on social media. The g

BALIGTAD NA KAHARIAN Hindi na-gets ng mga pinuno: "kung ikaw ang Kristo, iligtas mo ang sarili mo!" … dahil ang Kristo ay matapang, malakas at magiting sa paglupig sa kaaway. Hindi rin na-gets ng mga sundalo: "kung Hari ka ng mga Hudyo, bumaba ka diyan!" … dahil narinig nila ang mga milagro at pangaral at kapangyarihan mo. Pati ang isang nakapako doon ay hindi rin na-gets ang lahat: "iligtas mo ang sarili mo, pati na ako!" …ang tanging pakay lang naman niya ay pagtakas, pasarap, paglaya mula sa hirap. Ganito pa rin tayo mag-isip tungkol sa Diyos ngayon: ...Makapangyarihang Diyos laban sa mga virus, bagyo, lindol at giyera sa mundo. ...Mapaghimalang Diyos na nagpapalit ng sarap sa pait, ng halakhak sa luha. ...Masaganang Diyos na umaapaw ang dalang pera, negosyo, bahay, trabaho at tagumpay. Kung hindi rin lang ito ang Diyos na makikita nati

INVERTED KINGDOM The rulers didn’t get it: "if he is the Christ, why can’t he save himself?" … is not the Christ strong, brave, and mighty to defeat our enemies? The soldiers too, didn’t get it: "if you are King of the Jews save yourself!" …for did they not hear about his miracles and prophecies circulating around town? One of the criminals didn’t get it as well: "save yourself, save us too!" …he was thinking of a God that gives escape, comfort, freedom from pain. This is the way we still think of God today: ...a powerful God should prevent viruses, storms, earthquakes and wars; ...a wonder-working God should transform our pain into pleasure, our tears into laughter; ...a God of abundance should provide us money, houses, jobs, businesses and a lot of success. If this is not the God we get, maybe he is no God at all! Jesus spoke o

PAGHARAP SA WAKAS May giyera sa Syria. Ano naman paki natin dito? May lindol sa Mindanao. Natakot ba tayo? Bumagyo sa Tokyo. Natigatig ka ba? Maraming pinapatay, pinalalayas, inaapi. Nag-aalala ka ba? Binabanggit ng Panginoong Hesus ang mga bagay na magaganap sa mundo bago ang wakas. Mga giyera, kalamidad, karahasan… Hindi naman tayo apektado kasi parang ang layo nito sa ating buhay. Pero tila minsan ang lapit din pala… May giyera sa pamilya.  May lindol sa relasyon sa mga katrabaho at kaibigan.  May mga lubak sa landas patungo sa ating pangarap, sa kalusugan, sa ambisyon.  May mga taong nagagalit sa atin, naninira sa atin, naghahamon sa atin,  at dahil diyan, walang kapayapaan. Maaaring hindi ito ang hudyat ng wakas ng mundo pero tila ito ang wakas ng “ating” mundo. Dinadala tayo sa sitwasyon na mahina, takot at nanganganib tayo. Isang babae ang dating boss ng  ma

HOW TO FACE THE END There is a war in Syria. Does it affect us? There is an earthquake in Mindanao? Did it frighten us? A violent storm swept through Tokyo? Were we disturbed? People are getting killed, pushed away, maltreated everywhere. What do we care? The Lord Jesus speaks of the things that must happen in the world before the end. Wars, calamities, injustices, violence… It doesn’t affect us though because we feel they are so far from our experience. But these things do happen near us too… There are wars between family members.  There are tremors in relationships with co-workers and friends. There are bumps along the road of our dreams, our health, our careers. People hate us, malign us, threaten us. and we do not feel peace… These things do not signal the end of the world but they do predict the end of “our” world. And we feel exposed, weak, and vulnerable. A lady

PAALAM… PAGBATI! Nakaratay siya sa kama ng ospital sa ICU… medyo ngiwi ang mukha dahil sa tubo sa bibig pero nakilala ko pa rin siya. Lumapit ako para marinig niyang maigi. Sabi ng nars, aktibo daw ang pandinig niya kahit bagsak na ang iba niyang senses. Nagpakilala ako at sinabing narito na ang kanyang kaibigan dumadalaw.  Nagulat ako sa aking nasaksihan at nabatid kong totoo ngang kilala niya ang aking boses. Pinilit niyang itaas ang kanyang katawan na parang gusto akong salubungin at yakapin. Nagsimula akong i-pray over siya.   Sa gitna ng panalangin, isang munting luha ang pumatak sa kanang mata niya. Makalipas ang isang linggo, ang kaibigan kong si Eileen ay bumalik na sa pinagmulan niya… sa puso ng Diyos, payapa at masaya sa presensya ng Panginoon na kanyang minahal at pinaglingkuran sa kanyang pamilya, simbahan at pamayanan. Bihira ang taon na walang namamatay sa ating mga kakilala, kamag-anak at kaibig

GOODBYE… GREETINGS! There she lay on the hospital bed, in the intensive care unit… her face looked the same, except slightly disfigured by the tube inside her mouth.  I moved closer so she could hear me. The nurse said she was certain the only faculty still active in her was her hearing. I introduced myself as her long-lost friend and told her how happy I was to see her again and to know she was well taken care of.  What happened next convinced me she really did hear and recognize my voice. She moved her upper body upwards as if wanting to welcome me and hug me.  I acknowledged her efforts and started praying for her. In the middle of the prayer, I saw a precious, little tear fall from her right eye. A week after the visit, my friend Eileen, was back where she started… in  the heart of God, blissful in the presence of the Lord she loved and served so well in her family, in her church, and in her community. This is my