IKA-26 NA LINGGO NG KARANIWANG PANAHON K
-->
HINDI PA TAPOS ANG
KUWENTO MO
Habang binabasa natin ang Lukas
15, naaalala natin ang nabuhay na pag-asa ng alibughang anak sa harap ng
kanyang mahabaging Ama at habang dumadako naman tayo sa Lukas 16, nakikilala
natin ang dalawang karakter, si Lazaro na mabaho, gutom, pulubi na nakaupo sa
labas ng trangkahan ng mayamang lalaki (na walang pangalan, kasi puwedeng siya
ay sinuman sa atin) na hindi man lamang nangahas na bigyan si Lazaro ng anumang
tulong.
Tila si Lazaro ang tunay na
kaawa-awa sa kanilang dalawa. Mahirap na, maysakit pa, walang magawa,
naghihintay na lang ng huling hininga para matapos na ang lahat ng paghihirap
sa buhay sa mundong ito. Para bang, ang dulo ng buhay ang pinakamasayang araw
dahil ito ang hudyat ng dulo ng lahat ng pagkabusabos na dinanas niya sa buhay.
Pero ang sabi ng Panginoon kay
Lazaro: hindi pa tapos ang kuwento ng buhay mo. Dahil pagkatapos sa lupa, si
Lazaro (nakita ng mayaman matapos ang kanyang sariling kamatayan) ay
nagsimulang mabuhay nang marangya, masaya at mapanatag sa hapag ng Ama sa
langit. Matapos ang pasakit sa lupa, ang kuwento ni Lazaro ay nagpapatuloy, sa
saliw ng ibang tugtugin, doon sa langit.
Ang pasanin niya ay naging
pagpapala. Ang mga pagsubok niya ay naging tagumpay. Ang gusot ng buhay ay
naging mensahe ng pag-asa sa lahat ng tulad niya, ay dumanas ng matinding
pagdurusa. Sa kanyang kawalang-pag-asa,
ang nagawa lamang talaga ni Lazaro ay magtiwala sa Diyos, na matatapos din ang
lahat ng sakit, at lahat ay magiging maayos, sa kamay ng Panginoon.
Iyong mayaman… tila buhay pa siya
sa lupa, natuldukan na ang kuwento ng buhay niya.
Kung ngayon, dumadaan ka sa
maraming pagsubok, kung tila mga bundok ang iyong mga balakid na hinaharap,
kung wala kang lakas na tumayo at wala ring tumulong sa iyo upang makatayo,
tandaan mong hindi pa tapos ang kuwento mo. Ang Diyos ang nakakakita,
nakakaalam ng lahat ng iyong pinagdadaanan. Isang araw, mula sa trangkahan ng
dusa, ay darating ka din sa hardin ng kapahingahan at kagalakan. Maniwala ka,
magtiwala ka nang buong puso, magmahal sa gitna ng lahat, ngumiti kasama ni
Hesus… dahan-dahan at unti-unti. Hindi pa tapos ang kuwento mo sa puso ng
Diyos!