LINGGO NG PALASPAS, K



TOTOO BA SIYANG MAKAPANGYARIHAN?






Isang video ang nagpakita ng komprontasyon ng mga anti-abortion protesters at ng abortion doctor. Sabi ng isang protester, kailangan daw ng doktor na makilala si Hesus upang mapatawad at maligtas. Mariing sumigaw ang doktor na naniniwala siya sa Diyos pero si Hesus “ay patay na! 2,000 taon nang patay iyan!” Nakakagulat na walang naisagot ang protester dito.



Bakit kasi kailangang pang mamatay ng Panginoon? Misteryo ang kamatayan ni Hesus sa ating lahat, kahit sa pinakamasugid na Kristiyano. Ang kamatayan niya ay kaganapan ng kasaysayan. Kung bakit dapat pa siyang mamatay ay patuloy na dahilan upang pagdudahan ang kanyang kapangyarihan at upang itanggi ang kanyang pagka-Diyos. Ngayong Linggo ng Palaspas haharap tayong muli sa isang namamatay na Diyos, isang nagdurugong Manunubos, nakabayubay sa krus. Sa harap niya, minsan pati ang ating pananampalatay ay nanghihina.



Sabi ng mga matatalino mula pa noon na ang Diyos ay makapangyarihan, buo, di nagbabago, di natitinag. Maraming naghahanap pa rin ng ganitong mga katangian ng Diyos ngayon. Para sa kanila (lalo na sa ating president), ang krus ay insulto sa Diyos, isang kontradiksyon na hindi kailangan at hindi maintindihan. Ganoon nga ba?



Ang krus ni Hesus ay isang kontradiksyon – hindi sa bahagi ng Diyos kundi sa bahagi natin. Limitado ang utak natin pagdating sa Diyos. Sabi ni San Agustin, kaya nating maunawaan ang “kaunti” tungkol sa Diyos pero hindi ang “lahat” tungkol sa Diyos. Dahil kung ganun, hindi na siya Diyos; tayo na ang diyos ng mundong ito!



Tulad ng mga pilosoper, kalimitan nating iniisip na ang Diyos ay dapat perpekto, di natitinag, walang emosyon. Isang Diyos na tila isang tipak ng malaking bato na walang kaugnayan sa paligid nito. Subalit kung babasahin natin ang Bibliya, ang Diyos doon ay nakadadama, nagmamahal, nagagalit, nagbabago ng pasya – malayo sa ideya ng mga pilosoper at pantas.



Ang pagiging perpekto ng Diyos ay walang hanggan at hindi malilimitahan ng ating kaisipan; hindi sa hindi siya kumikilos kundi nasa kanya ang lahat ng kilos; hindi siya walang pakiramdam kundi lampas pa siya sa ating mga damdamin. Totoo na hindi siya nagmamahal “tulad” natin kasi nagmamahal siya “labis pa” sa ginagawa natin. Sa paraang hindi natin malirip ganun siya magmahal – sa mga makasalanang tulad nating lahat! Nagmamahal siya hanggang sa kamatayan, hanggang sa kadulu-duluhan, hanggang sa krus at hukay!



Ang natatagong buhay ng Diyos ay ibinunyag ng pagkatao ni Hesus. Bilang tao, naghirap siya, nagmahal, nagpagaling ng maysakit, nagpatawad ng kasalanan. Nilinlang siya ng mga nakapalibot at itinatwa ng pinagkakatiwalaan. Ganito ang tunay na Diyos, sa mismong buhay at karanasan ng kanyang Anak na si Hesus.



Malaking hamon ang mga Mahal na Araw sa ating kaisipan sa Diyos. Magkaroon nawa tayo ng mas malalim at mas mayaman, hindi mas mababaw at mas salat, ng Diyos na Nakapako at Namamatay sa ating paglalakbay kasama niya sa pagpapakasakit at kamatayan. Mapuno nawa tayo ng papuri at pagsamba habang sinasalubong natin ang kanyang Muling Pagkabuhay. Ang huli para kay Hesus ay hindi pagkawasak kundi tagumpay sa kasalanan at kamatayan.
-->

Popular posts from this blog

HOLY MASS IN FILIPINO (TAGALOG)

GOMBURZA: BAKIT MAHALAGA?

SIMBANG GABI DAY 1: READINGS AND REFLECTIONS