IKA-13 LINGGO NG KARANIWANG PANAHON A
ANG SAYSAY NG MGA
MARTIR
-->
Sa buong mundo ngayon, naririnig
natin ang sinasapit ng mga Kristiyanong pinag-uusig, na sa harap ng kamatayan o
banta sa buhay at kaligtasan ay napipilitang gumawa ng masaklap na pasya ukol
sa kanilang pananampalataya.
Nitong nakaraang Palm Sunday sa
Ehipto, ilang Coptic Christians na nagsisimba ang namatay sa bombang pinasabog
sa kanilang simbahan. Nasundan ito ng pagpigil sa isang grupo ng mga Kristiyanong
naglalakbay papunta sa isang simbahan bilang pilgrimage. Bukod sa ninakawan
sila, pinilit pa silang itakwil ang kanilang relihyon at manumpa sa Islam. Isa-isang
tumutol ang mga taong ito, kabilang ang mga bata, at isa-isa rin silang tumumba
sa lupa nang sila ay pagpapatayin ng mga terorista. Dito sa atin sa Pilipinas,
isang pari at mga parishioners ang mga unang hostages ng mga teroristang Maute
at ISIS na lumusob sa lungsod ng Marawi. Hanggang ngayon hindi pa nalalaman ang
sinapit nila.
Sa Mabuting Balita, sinasabi ng
Panginoong Hesus na tiyak na magaganap ang matinding pagsubok, kung hindi man
pagtuligsa, sa ating mga Kristiyano. Isang araw, kailangan tayong magpasya at
pumili lamang ng pinakamahalagang bagay. “Mahalaga ba ang pamilya mo kaysa
akin? Mas importante ba ang trabaho mo kaysa akin? Higit pa ba ang trabaho,
pera, negosyo, kayamanan o ambisyon mo kaysa akin? Kaya mo bang pasanin ang
krus mo o isusuko mo na lang ito?”
Sa awa ng Diyos, sa karamihan sa
atin hindi kabilang ang kamatayan dahil sa pananampalataya bilang isa sa
pagpipilian. Hindi tulad ng mga Kristiyanong inuusig, marami tayong malaya sa
tahasang pag-atake sa ating relihyon. Subalit napakarami pa ring hamon sa ating
pananampalataya at sa ayaw natin o gusto, namimili tayo araw-araw kung ano ang
priyoridad natin, kanino ang katapatan natin at sino ang kakampihan natin sa
buhay. Saan nga ba tayo kumikiling – sa ating sariling kagustuhan, sa layaw ng
mundo, o sa mga ugali at istilo ng buhay na labag sa puso ng Diyos?
Sa tila maliliit at simpleng bagay, dito tayo karaniwan ay
bumabagsak. Napakaraming mga Katoliko ang madaling iniiwan ang kanilang
pananampalataya pag nakarinig ng turo ng ibang sekta. Kay dali nating umayon sa
mga pulitiko kaysa makinig sa gabay ng ating mga pastol ng ating kaluluwa.
Kapag nahihirapan na tayo, gumagawa tayo ng palusot sa halip na manindigan sa
Salita ng Diyos.
Mahalaga ang mga martir, silang
mga namatay at naghirap para sa pananampalataya, dahil nagpapaalala sila sa
atin ng pangako ng Mabuting Balita: “Sinumang naghahanap ng buhay ang siyang
mawawalan nito. Sinumang nawawalan ng buhay dahil sa akin ang magkakamit nito.”
Maaaring hindi hawig sa kapalaran
ng mga martir ang sitwasyon natin ngayon. Pero tulad man lamang ba ng tatag ng kanilang
paninindigan ang ating pagpapahalaga sa ating kaugnayan sa Panginoong Hesus?
