IKA-21 LINGGO NG KARANIWANG PANAHON B



MGA DAHILAN NG PAGTALIKOD





Nakakatagpo natin si Hesus sa mga aral niya tungkol sa Tinapay ng Buhay, ang turo niya tungkol sa kanyang Katawan at Dugo. Makapangyarihang mensahe ito tungkol sa Eukaristiyo o Misa ayon sa pang-unawa ni Hesus at gayundin sa pang-unawang nais niyag taglayin ng kanyang mga alagad. Ang nakapagtataka ay kung bakit sa kabila ng pagsisikap ni Hesus na patunayang ang pagbabahagi niya ng kanyang Katawan ay bumubukal sa puso ng Diyos, hindi iilan kundi “marami sa kanyang mga alagad” ang umalis na at tumigil nang makilakbay sa kanya. Hindi nila naunawaan ang mga salita ng Panginoon. Mahirap lunukin. Mas mahirap tunawin.



Kung tutuusin, marami namang tagumpay ang Eukaristiya ngayon. Maraming Katoliko, bagamat hindi lahat, ang nagsisimba pa tuwing Linggo at mga tanging araw ng kanilang buhay. Mayroon din mga hindi Katoliko na nagsisimulang lumapit sa simbahan dahil sa pagkauhaw sa buhay-sakramental na sa Misa matatagpuan ang kaganapan.



Subalit tulad noong araw na magturo ang Panginoon, malungkot nating nasasaksihan ang prusisyon ng mga tao papalabas ng ating mga simbahan at tungo sa mga komunidad na walang Eukaristiya. Tila para sa kanila, hindi mahirap na kalimutan na lamang ang Misa. Sanay na nga tayo sa mga kapamilyang hindi nagsisimba at sa mga kaibigang bigla na lang lumipat ng simbahan, fellowship o sekta kahit lumaking Katoliko. Minsan itinuturing natin itong bahagi ng kalayaang pumili ng bawat tao. Kalimitan sinasabi na lang natin na okey lang ang lumipat basta’t masaya sila.



Magandang tunghayan ang mga dahilan ng paglayo ng mga tao sa Eukaristiya at sa simbahan. Sa marami, hindi ito tungkol sa doktrina. Bagamat hindi lubhang maintindihan, natatanggap naman ang mga ito. Napakaganda kaya at napaka-kaakit-akit ng doktrina ng Eukaristiya: Narito ang Diyos; Ibinibigay niya ang sarili; Binubuo niya ang simbahan.



Ang paraan ng pagsasagawa ng Eukaristiya, na siyang pagiging malapit ng Diyos, ang siyang naglalayo sa mga tao dito. Ang mga pangaral, minsan sobrang pormal at minsan walang kuwenta, ay tiyak na pampatulog sa madla. Sunud-sunuran lamang sa mga kilos at galaw. Hindi mo kilala ang katabi mo; walang mainit na pagtanggap; walang pakiramdam na bahagi ka ng kalipunan. Nasaan ang pamayanan kung kanya-kanya at pribado ang pagdarasal at pagsamba. Ang mga pinuno naman ay tila nagtataboy sa mga tao papalayo sa kanilang ugaling walang pakialam at walang malasakit habang sikap nilang sinusungkit ang mga wallet, tseke at donasyon ng mga tao.



Ito at iba pang mga kahinaan ang nagtutulak sa mga taong maglunsad ng sarili nilang paghahanap sa Diyos, kahit na magdala ito sa kanila sa labas ng bakuran ng ating simbahan. Doon nila nararanasan ang hamon, ang pagkalinga, ang pag-ibig, at ang pagiging bahagi at mahalaga. Hindi sila umaalis dahil tumatanggi sila sa paliwanag o pang-unawa sa Eukaristiya. Umaalis sila dahil sa pagnanasang makasumpong ng lugar na nagpapayabong sa kapaligirang inilalarawan at ipinapangako ng Eukaristiya. Kapag umalis ang mga tao, huwag agad nating husgahan. Sa halip, manahimik, manalangin at magnilay kung paano nga ba natin minamahal at isinasabuhay ang Eukaristiya sa ating buhay.


-->

Popular posts from this blog

HOLY MASS IN FILIPINO (TAGALOG)

GOMBURZA: BAKIT MAHALAGA?

ANG 12 BUNGA (MGA BUNGA) NG ESPIRITU SANTO