IKA-22 LINGGO NG KARANIWANG PANAHON B
‘YAN ANG TRADISYON
Lahat ng pamayanan ay may mga
tradisyon. May tradisyong pampamilya na nag-uugnay sa magkakamag-anak. May
tradisyon sa inyong eskuwelahan na nagpapatingkad ng kaibahan nito sa katabing
paaralan. Nakikiisa tayo at ipinagmamalaki natin ang tradisyong kinagisnan sa
ating pinanggalingan. Ang mga tradisyon ay bahagi ng buhay sa pamayanan at may
halaga ito sa atin.
Binira ng Panginoong Hesus ang kaplastikan
ng mga Pariseo at eskriba na nais sumunod ang mga alagad sa kanilang tradisyon.
Bagamat hindi maiiwasan ang mga tradisyon, ang puso, ayon sa Panginoong Hesus, ang
higit na mahalaga kaysa pagsasagawa ng mga minana at kinaugaliang mga kilos. Ang
pagsunod sa Diyos ang dapat una sa lahat.
Unawain nga po natin ang kahulugan
ng Banal na Tradisyon (masdan na malaking letrang T ang gamit). Kung sa mga
Katoliko, kambal ang pinagmumulan ng pagbubunyag ng Diyos – Kasulatan at
Tradisyon – maraming ibang Kristiyano ang nagsasabing Bibliya lang ang tanging
dapat pagkunan ng aral. Ang lahat ng paniniwala, kinaugalian, at turo na hindi
tahasang binabanggit dito ay pawang mga walang kuwentang kilos, pamahiin at
dagdag lamang (ito ang pagkakaunawa nila ng tradisyon) sa orihinal at purong
pananampalataya.
Tandaan nating hindi tinuligsa ng
Panginoon lahat ng tradisyon ng mga tao; kapag nagiging pangunahin ang mga ito
sa pagsunod sa Diyos saka lamang ito nagiging mali. At isa pa, hindi tradisyong
pang-tao ang tinutukoy ng simbahan kapag binabanggit ang Banal na Tradisyon. Kung
gayon, ano ba talaga ang Banal na Tradisyon?
Ang nag-iisang Salita ng Diyos ay
dumadaloy sa atin sa pamamagitan ng dalawang bukal – Banal na Kasulatan at
Banal na Tradisyon. Kasulatan ang “nasusulat” na Salita ng Diyos at Tradisyon
naman ang “nabubuhay” na pagsasalin ng Salitang ito sa ating pagsamba,
doktrina, disiplina at pagpapakabanal. Kaya, hanggang ngayon pala ay aktibong
dumadaloy pa din ang Salita ng Diyos. Ang Bibliya mismo ay resulta ng Tradisyon
(bago isulat, isinalin ito sa tulong ng mga salita at kilos) at hindi ito ang hantungan
ng buhay Kristiyano. Nagiging buhay at mabunga ang Bibliya kapag dinadala at
ginagamit natin sa bawat kilos ng panalangin, pagdiriwang at pakikipag-ugnayan.
Walang binanggit ang Diyos
(maging sa Bibliya) na isa lamang ang bukal ng pagbubunyag, ang nakasulat lang.
Mahirap patunayan iyan sa nakasulat sa Bibliya. Ang malinaw doon ay maraming
pahayag ang Diyos na hindi naman naisulat (Lk 1: 1-4; Jn 20: 30-31). Para sa
mga Katoliko, ang ating panalangin at debosyon, ang pagkakawanggawa, ang pag-aaral
ng Salita, ang kaayusan sa simbahan, at ang iba’t ibang paraan ng pagdiriwang
ng pananampalataya sa buong mundo ay bahagi lahat ng buhay na pagsasalin ng
pananampalataya – sa isang salita, Banal na Tradisyon.
Kaya po, higit pa ito sa mga
ritwal, kaugalian, kinagisnang gawain na minsan sobra nating pinagtutuunan ng
pansin at kahalagahan. Di ba minsan tama ang mga kritiko kapag sobra tayong
aligaga sa mga seremonya, pista, pormalidad at gawaing bahagi ng mga “tradisyon”
at hindi ng “Tradisyon?”
Ingatan nating laging hanapin ang
kalooban ng Panginoon sa lahat ng bagay, tanggapin ang kanyang Salita sa
Kasulatan at Tradisyon, at huwag mapako sa mga detalye at alituntunin ng mga
tradisyong pantao lamang.
