IKA-APAT NA LINGGO NG ADBIYENTO K
IKAW NA NANIWALA
Halos nasa pintuan na tayo ng
Pasko, ang mga pagbas natin ay nagdadala ng pansin kay Maria, ang birheng
malapit nang maging Ina ng Tagapagligtas. Matapos tanggapin ang mensahe ng
anghel, hindi niya sinayang ang pagkakataong tumungo kina Elisabet na kanyang
pinsan upang doon ay maglingkod sa matandang babaeng ito na malapit nang
magsilang ng sanggol.
Sa pagitan ng ng batang lingkod
na si Maria at ng kagalang-galang na ginang na si Elisabet, si Maria ang siyang
mas tunay na mataas ang kalagayan. Hindi inilarawan sa Kasulatan si Elisabet
subalit si Elisabet ay hindi naman nagkulang na ilarawan nang mainam ang kanyang
batang pinsan na nagdadalang-tao na rin.
“Pinagpala ka sa lahat ng babae…”
“… ina ng aking Panginoon…” “mapalad
kang naniwala…” – si Maria ang pinagpala at pinili ng Diyos. Si Maria ang ina
ng Mananakop ng daigdig. Si Maria ang huwaran ng pananampalataya sa mga pangako
ng Diyos.
Batid kong maraming hindi
Katoliko ang nahihirapang unawain si Maria at hindi panatag kapag nasisinagan
siya ng atensyon. Mas tanggap siya ng mga Muslim at ibang dakilang relihyong
pandaigdig. Subalit bakit nga ba nang dumating ang Mananakop ng daigdig, ang pinili
ng Diyos ay isang simpleng babae, isang birheng hindi kilala, isang ordinaryong
dilag mula sa isa ding karaniwang nayon, upang maging lalagyan ng
Diyos-na-nagkatawang-tao?
May nabasa akong magandang pagninilay
sa America magazine ukol sa tradisyon daw ng mga gumagawa ng mga icons na
iguhit si Maria bilang ang halamang nagliliyab sa disyerto na siyang nakita
noon ni Moises sa disyerto. Bakit inihahalintulad si Maria sa nagliliyab na
halaman?
Abala noon si Moises sa
pag-aalaga ng mga tupa. Ang nagliliyab na pangitain ay nagpatigil sa kanya
sumandali upang magmasid. Namangha siya na hindi natutupok ang halaman kahit na
libot ng apoy. Habang nakatambad si Moises sa harap nito, natagpuan niya ang Diyos
at ang kanyang bagong misyon sa buhay.
Sa malikhaing pag-iisip ng mga
Kristiyano, si Maria ang halamang nagliliyab ngunit hindi natutupok. Sa disyerto
ng buhay na puno ng kasalanan at pagtalikod sa Diyos, narito ang isang kakaiba,
karapat-dapat sa pagpansin at paghanga. Ang banayad na apoy sa puso ni Maria ay
si Hesus, ang Diyos na nais magpakilala, mapansin, marinig at sundin. Habang nagmamasid
si Elisabet sa mga biyaya ng Diyos kay Maria, natuklasan niya ang kanyang
sarili, ang kanyang anak na si Juan, at ang misyong nakalaan dito. Nasa harapan
siya ni Maria subalit ang natutuklasan niya ay ang Diyos na nasa kalooban nito.
Ngayong napakalapit na ng masayang
kapistahan, maglaan tayo ng panahon kasama ni Maria at manalanging turuan tayo
na tumigil, manatili, at magmasid sa Panginoon na mula sa kanyang puso ay
dumadaloy naman sa atin upang tayo ay punuin ng buhay at kahulugan. Amen.
