UNANG LINGGO NG ADBIYENTO - B


PAGHIHINTAY NA MAY PANANABIK



May iba-ibang reaksyon kapag tayo’y naghihintay.

May naghihintay na naiinip na.  May naghihintay na kakaba-kaba.  May naghihintay na galit at nagda-dabog.  Merong nadala na sa kahi-hintay dahil sobrang tagal na at tila walang nangyayari.

Ang Adbiyento ay paghihintay pero ibang uri ng paghihintay kaysa mga ordinaryong karanasan natin ng paghihintay.

Sa Adbiyento, hinihintay natin ang Diyos, hinihintay nating makita ang kanyang kapangyarihan na lumantad, hinihintay natin siya na yumuyuko upang yakapin ang kanyang mga anak.

Kaya para sa Kristiyano, ang paghihintay ng Adbiyento ay puno ng pananabik, ng pag-asa, ng galak. Oo, kahit ba sabihin pang naghihintay tayo sa gitna ng dusa at sakit na dala ng ating mga pang araw-araw na problema. May pag-asa pa rin kasi Diyos ang ating hinihintay na darating upang magdala ng mabuti, bago at magandang handog para sa ating buhay.

Naglalakad ako sa gilid ng kalsada. Nakita ko sa isang banda ang isang maliit na batang nakatanaw sa porch ng bahay nila, patalon-talon, nakangiti at kinikilig pa. Sinundan ko ang mata ng bata at sa kabilang ibayo ng kalsada may isang lalaking nakatingin din sa bata, nakangiti at kumakaway-kaway din. A, ito pala ang tatay niya. Siguro buong hapon, naghihintay ang bata . Tuwang tuwa siya kasi tanaw na tanaw na niya ang tatay niya.  Ang lapit-lapit na ng tatay niya sa pag-uwi sa bahay.

Nasasabik ka pa ba sa Pasko? May excitement pa ba ang bawat Adbiyento na hinihintay mong salubungin si Kristo?  Ano ba talaga ang hinihintay mo ngayong panahong ito?  Kasama ba diyan ang Diyos?

Lord, punuin mo po ng pananabik ang aking puso…

Popular posts from this blog

HOLY MASS IN FILIPINO (TAGALOG)

SIMBANG GABI DAY 1: READINGS AND REFLECTIONS

SIMBANG GABI DAY 2: READINGS AND REFLECTIONS