OUR PARISH PRIEST

TOTOONG KABABAANG-LOOB? Naitaas ka ng posisyon pero hindi mo maikwento sa iba dahil baka masabihan kang nagyayabang. Nalaman mong nakapasok ka sa scholarship pero hindi ka makapagsaya dahil baka maging mapagmalaki ka. Lagi kang naglalakad na nakayuko dahil ayaw mong isipin nilang nagmamataas ka. Kahit pintasan o siraan ka nila, umiiwas kang makipag-away kaya tahimik na lang. Sa pulong, pigil kang magsalita ng iyong mga iniisip dahil baka sabihin nilang ipinipilit mo ang iyong kagustuhan. Sa mga nabanggit na sitwasyon, humble ka ba? Tiyak, HINDI!! Inaakala nating ang kababaang-loob ay isang katangiang nagpapalamuti sa pagkatao, nagpapaganda ng ugali, at nagpapatingkad ng sarili. At totoo namang ang kababaang-loob ay nagpapaganda sa sinumang yumayakap nito. Pero pag tumigil tayo dito ay susupilin natin ang kahalagahan ng pagiging mababang-loob. Kalahati lang kasi ito ng buong tagpo.

TRULY HUMBLE? Promoted to a higher position, you cannot now share the news to others lest they think you are boasting. Informed by the principal that you have been approved as a scholar, you restrain your joy for fear it might make you feel proud. Your eyes are always cast downward as you walk so as not to appear intimidating. When bullied and heavily criticized, you avoid confrontation so you prefer to keep quiet. In the meeting, you refrain from sharing your thoughts because you do not want to sound imposing. In the above situations, is one acting out of humility? Certainy NOT!!! We think that humility is a trait that embellishes the person, adorns character, and enhances the self. And indeed, humility is a virtue that improves any one who embraces it.  But to stop at this idea is to limit the significance of being humble. It is only half the picture. It also invites parodies

PINAKAMALIIT, PINAKAHULI, PINAKA-NALILIGAW Isa ka ba sa mga nagulat nang ihayag na simula na ang proseso sa simbahan para sa pagka-santo ng isang kabataang Pinoy na si Darwin Ramos? Ang tawag na sa kanya ngayon ay “Lingkod ng Diyos” at sana balang araw ay “Beato,” at pagkatapos ay “Santo” Darwin na! Okey yun di ba? Ako nagulat talaga sa balitang ito. Sino nga ba ang future santo natin? Hindi ko siya kilala kaya napilitan akong magsaliksik. Maagang namatay si Darwin sa isang ampunan ng mga mahihirap na kabataan sa Quezon City. Bago siya napunta dito, nangangalakal siya ng basura kasama ang kapatid, sanay sa mga tambakan kung saan naghahagilap ng mga maibebentang plastik, papel at bakal. Kaya hindi talaga siya mayaman, malinis at kaakit-akit; hindi ang tipong nanaisin mong maging barkada ng mga anak mo. Nang magkasakit si Darwin at nanghina ang katawan, ginawa siya ng tatay niya na pulubi sa istasyon ng LRT sa Maynila.

LEAST, LAST, LOST! Were you one of those surprised by the recent announcement that the cause for beatification of a young Filipino named Darwin Ramos received the go-signal from the church? He is now called “Servant of God,” and one day hopefully, “Blessed” and then later, “Saint” Darwin! I was certainly surprised by the news. Who in the world was this future saint? I didn’t know him, so I did a little research. Darwin died at a tender age in a Quezon City orphanage for disadvantaged youth. Before being admitted at the orphanage, he was a scavenger together with his sibling, at home in the garbage dumps, gathering scraps to sell and make money from. Now that doesn’t make him rich, clean and attractive; not the type you’d imagine your own kids to hang out with. When Darwin fell ill to a debilitating sickness, his father used him as a beggar in a Manila LRT (train) station. So he’s not famous either. Maybe I p

Meron nang unang paring-martir na talagang ipinanganak sa bansang USA at malapit na rin siya maging ganap na “saint.” Nagulat ako nang malaman kong meron na ngang unang “US-born martyr” na isang hakbang na lang at tatanghalin nang santo. Siya si Blessed Stanley Rother. PINAGMULAN Mula sa bayan ng Okarche sa Oklahoma, isinilang si Stanley sa isang pamilya ng mga magsasaka noong 1935. Nag-aral siya sa Trinity Catholic School at naging aktibo sa parokya doon. Mabuting paghubog ang ibinigay ng kanyang mga magulang sa kanilang magkakapatid. Pagkatapos kumain ng hapunan, iuusod nila ang kanilang mga silya at luluhod naman para magdasal ng Rosaryo. Ang nag-iisang kapatid ni Stanley ay naging isang madre. Pumasok si Stanley sa seminaryo at matapos ang ilang panahon, pinalabas siya dahil sa mababang grades niya sa Latin. Hindi tinanggap ni Stanley ang desisyong wala siyang bokasyon sa pagpapari. Sa tulong ng kanyang Obispo, pumasok siya muli sa ibang seminaryo hang

MAGSITAHIMIK O MAGSISIGAW? Isang guro ang nag-post sa social media ng kalagayan ng paaralan nila. Sa halip na maayos na faculty room para sa mga teachers kung saan puwede maghanda, magpahinga, magpulong, magkonsulta, ipinakita niya ang lugar kung saan sila ngayon tumatambay … sa abandonadong CR ng kanilang public school. Nagtagumpay ba siya? Nagalit sa kanya ang mga napahiyang opisyal ng school at sinabing nag-iinarte lang siya at nagpapaawa sa iba. Binantaan siyang idedemanda dahil sa panghihiya sa paaralan. Sa halip na harapin ang problema, itinuring siyang tinik sa lalamunan ng mga boss niya. Palaging itinuturing ng mga tao na ang propeta ay isang pahamak, isang basag-ulo, Tulad na lamang ni Jeremias. Hindi niya kiniliti ang madla, o sinabi lang ang gusto nilang marinig. Sa halip, nagpahayag siya ng mensahe ng Diyos kahit ito ay makapagbabagabag sa mga tao. Matapang niyang tinawag na p

SHUT UP OR SHOUT OUT? A teacher took to social media to draw attention to a special situation in her school. Instead of having a proper faculty room for teachers, to prepare their notes, eat, rest, meet with parents, and consult with students, this netizen posted where she and her fellow teachers now hang out … in abandoned toilets of their public school. Was her campaign successful? Embarrassed school officials berated her for using “dramatic” and “moving” photos to win the sympathy of others. They threatened her with disciplinary actions for shaming the school officials. Instead of fixing the problem, the teacher is now the thorn in the side of her bosses. People always considered the prophet a rabble-rouser, a trouble-maker – look at Jeremiah. He didn’t  titillate the crowds, nor tell them what they wanted to hear. Instead he proclaimed the message of the Lord, however disturbing it might be.