KAPISTAHAN NG PAGBIBINYAG SA PANGINOON, K
ANO ANG IPINAGKAIBA NATIN?
Ano ba ang kaibahan ng isang
Kristiyano? Ito ay ang kanyang binyag. Bitbit ng Kristiyano ang isang tatak,
bagamat hindi nakikita, isang marka ang pagkakatulad niya sa kanyang minamahal
at sinusundan. Paano ba ito nakikita sa totoong buhay? Tingnan natin ngayon ang
binyag ni Hesus at mula dito, pagnilayan natin ang ating sariling katayuan
bilang mga binyagan mula sa buhay at nagliligtas na bukal.
Sa binyag ni Hesus nabunyag na
siya, ang Salita, ay tunay na nagkatawang-tao. Nakita ni Juan si Hesus sa
pampang ng Jordan at nasabi niyang ito na ang Kordero ng Diyos. Subalit nang
bumaba ang Espiritu Santo, lalong naging malinaw na ang Kordero ay ang tunay na
Anak ng Diyos. Hindi sa langit, hindi sa isip, kundi sa laman, sa katawan.
Panatag si Hesus sa kanyang katawan, nabuhay siyang ganap bilang tao, at hindi
kailanman nagpanggap o nagkunwari.
Bilang mga binyagan dapat ganito
rin tayo. Ipagdiwang natin ang ating katawan sa gitna ng maraming panganib dito
– mababang pagtingin sa sex, madaliang kasiyahan at layaw ng katawan, pagkitil
sa buhay ng mga walang laban, pagsasawalang bahala sa mga mahihina at
mahihirap. Bakit natin kailangan ang mga sakramento? Kasi, ang mga ito ang
siyang nagbubukas sa ating mga katawan upang tanggapin ang biyaya at lakas ng
Panginoon. Sa pamamagitan ng mga sakramento, nalilinis tayo, napapakain tayo,
napapatawad tayo, napapagaling tayo, napapalakas tayo, napapabanal tayo, at
naiuugnay tayo sa mga taong mahal natin – lahat sa pamamagitan ng katawang
ibinigay sa atin upang mahalin at alagaan.
Sa binyag ni Hesus, nabunyag din
na bagamat panatag siya sa kanyang katawan, ang mga layunin niya ay higit pa sa
sariling kaligayahan at sariling pakay lamang. Naparito siya para sa Kaharian
ng Ama at upang akayin lahat na matuklasan din ang Dakilang Amang ito. Doon sa
Jordan, nang bumaba ang Espiritu Santo at narinig ang tinig ng Ama, nakilala si
Hesus bilang bahagi ng higit na malaki, malawak at marangal pang daigdig ng
Kaharian ng Diyos.
Bilang mga binyagan tumanaw din
tayo sa walang hanggang tanawin sa harapan natin at hindi lamang mapako sa
maliliit at mumunting bagay na nasa tabi natin ngayon. Sa mundo ngayon,
madaling ituon ang pansin sa sariling asenso, sa sariling pamilya, sa sariling
kinabukasan lamang, at makalimutang tayo ay mamamayan din ng langit at hindi
pang-lupa lamang. Tulad ni Hesus, ang mga puso natin ay dapat nakatutok din sa
Kaharian ng Diyos at hindi lamang sa ating sariling kapanatagan lamang. Kaya
dapat tayong makiisa sa kapwa, makilahok sa pamayanan, makiramay sa lahat ng
taong naglalayong magmahal at maglingkod sa Panginoon.
Nawa matanto natin ang halaga at
dangal ng ating pagiging binyagan. Matulad nawa tayo kay Hesus na mahalin ang
ating sarili at ialay ang ating buhay sa pagkakamit ng mas malawak na mundo ng
Kaharian ng Diyos.