IKA-APAT NA LINGGO NG KUWARESMA K



DALAWANG ANAK





Nang malapit nang matalo ang ISIS sa Syria, maraming mga banyagang supporter nila ang humingi na makabalik na sa kanilang mga bansa. Sila ang mga taong iniwan ang pamilya, trabaho, pag-aaral upang makipamuhay o makipaglaban sa ISIS. Ngayon nakulong o nahuli bilang refugees, gusto daw nilang bumalik at magsimulang muli.



May mga bansang nagpabalik sa ilan sa mga taong ito at dinala sila sa korte o sa kulungan. May mga bansang tumutol tanggapin sila muli, at tinanggalan pa ang ilan ng kanilang citizenship. Maraming tao kasi ang galit sa mga returnees, takot sa banta ng terorismo, at duda sa kanilang mga layunin. Pero ang mga pamilya ng mga returnee ay iba ang pananaw. Hiningi nilang pabalikin ang kanilang mga anak, kahit sila mismo ay nasaktan at napahiya sa ginawa nitong suporta sa ISIS. Kung matindi ang galit ng marami laban sa mga returnee, ganun naman katindi rin ang pag-aasam ng mga pamilya na muli silang makita, mayakap, mapatawad.



Ngayon nagninilay tayo sa pinakamagandang salaysay ng ating Panginoong Hesukristo. Kilala bilang talinghaga ng alibughang anak, sabi ni Pope Benedict XVI, mas dapat daw itong tawaging talinghaga ng dalawang anak. Siyempre, ang sentro ng kuwento ay ang walang kapantay na pagmamahal ng Ama sa dalawa niyang anak – ang lantad na rebeldo (bata) at ang tago na rebelled (panganay).



Kumpleto ang istorya ng Ama, na matapos talikuran ay handang magpatawad at tumanggap sa bunso. Kumpleto din ang istorya ng alibugha na matapos matauhan ay humingi ng tawad at tumanggap ng pagmamahal at awa.



Tila hindi kinumpleto ng Panginoon ang kuwento ng panganay. Hindi umalis ang anak na ito ng bahay kahit maaaring gusto din niyang maging independent. Nasa tabi siya ng Ama subalit hindi siya nahawa sa puso ng Ama. Nang makita niyang “nabuhay muli” ang kapatid, nalungkot siya at hindi natuwa. Nakinig kaya siya sa bandang huli sa paliwanag ng tatay niya? Pumasok at nakisaya kaya siya sa piging? Nagsaya ba siyang buo na muli ang pamilya nila?



Hindi kumpleto ang kuwento ng panganay na kapatid dahil patuloy ito sa ating buhay. Marami sa atin ay mga karaniwang Kristiyano, hindi naman rebelde, sinisikap lang mabuhay sa tama. Pero kung nakikita natin ang mali ng iba at nakikita nating nagnanais na silang magbago, handa ba tayo maging tulad ng Ama? Mas madali ang manghusga, magkondena, ilayo at isara ang puso sa kanila di ba? Ito ang nararamdaman natin sa mga taong itinuturing na basura ng lipunan, kahihiyan ng pamilya, at sanhi ng pagkabigo ng ating mga ugnayan.



Ngayong Kuwaresma, pilitin nating tapusin ang kuwento ng panganay na anak dahil ito ang kuwento ng ating pananaw sa Diyos at sa ating kapuwa tao.


-->

Popular posts from this blog

HOLY MASS IN FILIPINO (TAGALOG)

GOMBURZA: BAKIT MAHALAGA?

SIMBANG GABI DAY 1: READINGS AND REFLECTIONS