IKA-33 LINGGO NG KARANIWANG PANAHON B



NASA PINTUAN NA SIYA





Magkakaiba ang reaksyon natin sa mga tao sa ating trangkahan (gate) o pintuan. Kakaiba at kakatuwa ang mga sanggol – kapag may tao sa gate, biglang lundag, masayang tili, at kilig na kilig silang kumakaway. Habang lumalaki ang tao, nawawala ang ganitong ugali kahit pa ang nasa labas ay kapamilya o kaibigan. At lalo naman kung ang nasa gate o pintuan ay kolektor ng tubig, kuryente at utang – maingat at takot na takot na tayo!



Ang mga pagbasa sa huling Linggo ng karaniwang panahon ay nagdadala sa atin sa tagpo ng katapusan ng mundo, paghuhukom at pagbabalik ng Panginoon na tagumpay sa langit at manlulupig sa daigdig. Ano ba ang nararamdaman natin kung nababasa natin ang mga salitang ito ukol sa Muling Pagbabalik o Huling Paghuhukom ng Panginoon?



Sa gitna ng mga nakatatakot na salita, ibinibigay ng ebanghelyo ang simpleng katotohanan tungkol sa propesiyang ito: Narito na siya, nasa pintuan na!  Ang katapusan ay hindi tungkol sa pagkawasak ng mundo, paghuhukom, pag-kondena sa mga tao. Higit sa lahat ng bagay, ito ay tungkol sa Panginoong Hesus na lumalapit sa gate o pintuan, hindi ng ating bahay kundi ng ating puso.



Kaya nga, ang mahalagang tanong ay kung tayo nga ba ay handang sumalubong, tumanggap at magpaunlak sa kanya sa ating buhay. Kung ang pananampalataya natin ay tulad ng sa sanggol, ang pagdating ng Panginoon ay sanhi ng malaking kagalakan dahil narito na nga ang ating minamahal. Subalit kung ang ating pananalig, na madalas ay marupok, ay tulad ng mga matatanda o malalaking tao na, kahit ang presensya ng Panginoon sa pintuan ay nagdudulot ng pagka-asar, pagka-abala, at panghihimasok sa ating mga gawain.



Kahit na sa mabuting balita ngayon ang pagdating ng Panginoon ay itinakda sa dulo ng kasaysayan, hindi ba’t ang Panginoon ay tunay na dumadalaw sa atin bawat araw, bawat sandali ng ating buhay? Kaya nga, kung maayos tayong namumuhay, sinasalubong natin ang Panginoon na may galak at lakas-loob sa pinaka-karaniwang mga pangyayari na para bang ito ang pinaka-kapanapanabik na sandali ng ating buhay. Subalit kung sarado ang puso sa Panginoon, ang kanyang pananatili sa pintuan o gate ay hindi kailanman mapapansin, makikilala, o mapapahalagahan kahit na nababalot tayo ng biyaya at mga kaloob niya sa araw-araw.



Narito na Siya, nasa pintuan na: pagnilayan natin kung paano tayo tumutugon sa katotohanang ito ng pananampalataya.






-->

Popular posts from this blog

HOLY MASS IN FILIPINO (TAGALOG)

GOMBURZA: BAKIT MAHALAGA?

ANG 12 BUNGA (MGA BUNGA) NG ESPIRITU SANTO