IKA-30 LINGGO SA KARANIWANG PANAHON, B
NAGBABAKA-SAKALI!
Pinadilat si Bartimeo! Grabe na
ito! Tiyak lahat ng nakakita nito ay nagulat at naniwala matapos masaksihan ang
himala. Kilala ng lahat ang bulag na ito, alam nila pati ang pangalan ng
kanyang ama (Mk. 10: 46ff). Bawat himala ay isang okasyon para maniwala. Ang
himala ay nagdadala ng pananampalataya.
Pero sa Mabuting Balita ngayon,
hindi lamang kuwento ng himala. Higit sa lahat, ito ay kuwento ng
pananampalataya.
Alam ninyo, dalawa ang uri ng
pananampalataya. Ang una ay pananampalatayang sigurado, iyong tiyak na tiyak
kumbaga. Kung maayos ang buhay, tiyak nandiyan ang Diyos. Kung kumportable,
madali, walang gusot, mas madaling magpuri sa Diyos. Kung tila nakatuntong sa
matibay na bato at sigurado na ang buhay, pera, kalusugan, at kinabukasan,
bakit ka pa hindi mananampalataya at magpapasalamat sa Diyos?
Pero may isa pang uri ng
pananampalataya: iyong pananampalatayang nagbabaka-sakali, nagtitiwala kahit
hindi pa sigurado ang lahat. Kung tulad ni Bartimeo, wala tayong makita kundi
kadiliman… kung walang solusyon sa mga problema ng buhay… kung hindi mo alam
kung buhay ka pa bukas… kung nag-iisa ka sa pagharap sa mga pagsubok… panahon
din ito upang manampalataya, magbaka-sakali na may isang mahabaging Diyos na
nakikinig at isang araw ay hihinto sa tapat natin at hihipuin ang ating buhay
ng isang himalang hindi natin inaasahan.
Hindi naman kilala ni Hesus is
Bartimeo. Narinig lang ng bulag sa iba kung gaano kabuti ang Panginoon. Ni
hindi niya alam kung hihinto nga ito kapag sumigaw siya habang dumadaan ito.
Pero nagtiwala si Bartimeo, kahit nagagalit na ang iba sa ingay na ginagawa
niya. Lalo pa siyang sumigaw: Hesus, Anak ng Diyos, maawa ka sa akin!
Nagbaka-sakali siya. Baka nga
naman hindi na dumaan pa dito muli si Hesus. Paano naman kung matabunan ng
sigaw ng ibang tao ang kanyang boses? At sino ba siya upang pansinin? Isa
lamang siyang bulag na pulubi sa daan. Pero sa kanyang puso, damang-dama niya
na mahal ni Hesus ang mga tulad niya. At ang kanyang pagbabaka-sakali ay
nabiyayaaan ng Diyos.
Meron din ba tayong ganitong
pananampalataya? O nagtitiwala lang tayo kapag sigurado ang lahat? Kaya ba
nating maging tulad ni Bartimeo na naniwala sa Diyos na maawain sa mga dukha,
maysakit, itinapon at nag-iisa, walang makapitan, basura ng lipunan?
Panginoon, bigyan mo po ako ng
ganitong kaloob, ng pananampalatayang nagbabaka-sakali, nagtitiwala sa gitna ng
dilim. Amen.