IKA-30 LINGGO NG KARANIWANG PANAHON A
PAANO MAGMAHAL
Nagninilay tayo ngayon sa
tugon ng Panginoon sa isa pang “patibong” na tanong ng mga
Pariseo, ngayon naman, tungkol sa pinakadakilang utos sa batas. Ang
simpleng sagot ng Panginoon – pag-ibig; ganap at buong pag-aalay ng
pag-ibig na ipakikita sa dalawang paraan: pag-ibig sa Diyos at sa
kapwa (Mt. 22).
Paano ba dapat umibig?
Paano ba dapat ipakita ang pagmamahal? Nililinaw ng Panginoong Hesus
ang bagay na ito sa pagbanggit niya ng utos na mahalin ang Diyos.
Pagnilayan natin ang
paraan ng pag-ibig sa Panginoon, at sa pamamagitan niya, sa ating
kapwa tao:
“nang buo mong puso”:
Ang puso ang sagisag ng pag-ibig. Ang puso ang sentro ng tao, kung
saan umaagos ang paglingap at kabutihang-loob. Sa Bibliya, ang puso
ay hindi lamang ang pinakasentro kundi and kabuuan ng pagkatao mismo.
Kaya nga, ang magmahal ay nangangahulugang maging tunay na kalahok,
mula sa sentro papalabas. Dahil iisa lamang ang puso, dapat isa
lamang ang tuon, direksyon at pakay ng pagmamahal. Bilang mga
Kristiyano, atas sa atin na maging tapat sa Diyos. At sa ganitong
katapatan din, dapat nating mahalin ang kapwa.
“nang buo mong
kaluluwa”: Sa panahon ng Panginoon, at maging ngayon, ang kaluluwa
ay kilala bilang siyang tagapagbigay buhay sa katawan. Kung wala ang
kaluluwa, ang katawan ay patay. Kung wala ang kaluluwa, ang katawan
ay lanta, hindi makakilos at kulang sa puwersa at lakas. Pero kung
ang kaluluwa ang bumubuhay sa katawan, nariyan din ang kilos, galak
at pagpapahayag ng sarili. Ang magmahal nang buong kaluluwa ay
nangangahulugang magmahal nang buong-buo. Walang katamaran, walang
pagtatago. Para bang karanasan ng pagiging in-love, at pananatiling
in-love...
“nang buo mong isip”:
Ang minamahal natin ang laging laman ng isip natin. Hindi ibig
sabihin na dapat lagi nating iisipin ang Diyos. Sa halip, dapat lagi
nating hanaping at sikaping makilala siyang lubos. Hindi natin
maaaring mahalin nag hindi natin nakikilala. Pero kapag kilala at
mahal natin ang isang tao, nais nating maging mas matalastas, mas
kaulayaw at mas kapiling ng ating minamahal. Kaya nga, may paglago sa
pag-ibig, at ang ating isip ay nakatutulong para sa bagay na ito.
Sa pag-ibig, ang puso,
kaluluwa at isip ay nagsasama-sama at kumikilos bilang isa.
Nagmamahal ba tayo nang buong puso (matapat), nang buong kaluluwa
(aktibo at maligaya), at nang buong isip (naghahanap at lumalago)?