OUR PARISH PRIEST

--> SSSHHHHH! Bagong Taon na! para sa marami, kapistahan ito ng liwanag, ng tunog, ng ingay! Tingnan na lamang kung gaano karami ang mga lusis na nagsasabog ng liwanag sa madilim na gabi, kung gaano katindi ang mga trumpeta, kanyon, at mga batingaw na nagbabadya ng balita, at kung gaano kalakas ang mga paputok na tila mga tawang nagtataboy ng masasamang espiritu at kamalasan. Ang Bagong Taon ay panahon ng liwanag, ng kilos, ng ingay! Sa Mabuting Balita ngayon, ang daan sa pakikipagtagpo kay Hesus ay sa pamamagitan ni Maria, ang Ina ng Nagkatawang-taong Anak ng Diyos. Sa halip na ingay, si Maria ay higit sa lahat, sagisag ng katahimikan at kapanatagan. Sa ating isip, nang dalawin si Maria ng arkangel Gabriel, siya ay nagdarasal, nagbabasa o payapang gumagawa sa bahay. Sa pagbasa natin, habang inaaruga ni Maria ang kaniyang sanggol, tahimik siyang nagbubulay-bulay. Walang ibang paraan para matanggap ni Maria ang pagdalaw ng anghel at lalo na ang mas

--> SSSHHHHH! It is New Year. For many it is the festivity of light, of sound, of noise! Just imagine how many fireworks are lit up to destroy the placid sky, how many gongs and trumpets and cannons blow to carry a signal, and how any firecrackers burst like uncontrolled laughter aimed against evil spirits and bad luck. New Year is a time of light, of movement, and of noise! In the Gospel today, the way to encounter Jesus is through Mary, the mother of the Incarnate Son of God. Instead of noise, Mary signifies above all, serenity and calmness. In our imagination, Mary received the archangel Gabriel while she was in a state of prayer, study or doing her silent tasks. In todays reading, as Mary cared for her infant, she reflected quietly in her heart. There was no other way Mary could have received an angel and welcomed the Son of God in her life than through her silence. We need silence to receive the message of the Lord. We need quiet to

JOHN AND MARSHA   “John and Marsha” ang tawag sa pinakasikat at pinakamahabang komedya sa telebisyong Pilipino noong dekada 70 at 80. Matutunghayan dito sina John at Marsha, mag-asawang may buhay na halos perpekto sa pagmamahalan, pagkakaisa, at kaligayahan sa gitna ng mga pagsubok ng buhay. Gusto ng mga tao ang palabas na ito dahil nasasalamin ang kanilang pangarap na buhay pamilya. Ngayon, tila lahat ng pamilya ay nais magpakita ng kanilang kaligayahan, pagkakalapit, at kagandahan. Sabi ng isang sipi: “Sa Facebook, lahat ng pamilya ay perpekto.” Pero alam nating, hindi ito totoo. Ang magkapulupot na mag-asawa ay biglang naghihiwalay. Ang mga masasayang anak ay may selosan, away at tagisan ng impluwensya at kakayanan. Bawat “perpektong” pamilya sa internet ay, sa tunay na buhay, pamilyang nagsisikap sa gitna ng hiwalayan, kumpetisyon, galit, paglalayo, pagdurusa at takot. Ang pamilyang Facebook ay isang pamilyang pang-“John and Marsha” lang.

--> JOHN AND MARSHA  “John and Marsha” was the title of one of the longest-running and most popular sitcoms in the Philippines in the 70s and 80s. If featured a couple, John and Marsha, living an ideal and near-perfect life of love, unity, and fun in the midst of the challenges of daily life. People loved the show because it portrayed everybody’s dream of a truly happy family. Today, every family wants to project the idea of bliss, closeness and sophistication. I read a caption that said: “In Facebook, every family is a perfect family.” But of course, we know, this is not true. The lovey-dovey couple on FB soon separates. The genial kids actually live in competition, jealousy and spite. Every “perfect” family on social media is in reality, a family that struggles with break-up, rivalry, anger, alienation, suffering, and fear. The FB family is a “John and Marsha” family. Today we celebrate the Solemn Feast of the Holy Family. It is provid

--> DAKILANG YAKAP Matapos mapalayo nang matagal sa probinsya, umuwi ang mga magpipinsan sa kanilang lolo at lola sa bukid. Sa malayo, nakita nila ang matatanda na gumagawa sa gulayan, kaya’t tumakbo sila para yakapin ang mga ito. Nagulat at natuwa ang mga matatanda pero nang yayakapin na sila ay biglang tumanggi. “Naku huwag, pawisan kami at mabaho. Ayaw naming madumihan ang magagara ninyong damit.” Ang yakap ay isa sa mga pinakamasarap, nakalulugod, at nakagaganyak na pagpapakita ng pag-ibig at suporta. Hindi nating niyayakap kahit sino lamang. Bihirang mayakap mo ang isang hindi mo kilala. Niyayakap lamang natin ang mga taong mahal, inaalala at iginagalang natin. Maraming tao ang hindi nakakatanggap ng yakap. At maraming naghahangad na mayakap man lamang. Ang pulubi sa tabing daan, ang palaboy sa kalsada, mga bata sa ampunan, matatandang pinabayaan, mga bilanggo at mga nakaratay sa banig ng karamdaman – hindi kaya ang mga ito ay nagha

--> DIVINE EMBRACE After a long time away from the province, a group of cousins came to visit their grandparents living in the farm. Seeing them at the backyard working on their plot of vegetables, the children rushed to lovingly embrace the old folks. The grandparents were surprised and overjoyed to see the kids, but on receiving their embraces, they felt undeserving. “Stop that, children. We are sweaty and smelly. We don’t want you to have dirt on your clothes.” An embrace is one of the warmest, most assuring, and most encouraging gestures of love and support. You do not embrace just anybody you meet on the streets. It is rare that you embrace a stranger except for some outburst of excited emotions. We intentionally embrace the people we love, care for, and respect. There are people who do not get an embrace. There are many people who long for an embrace. Beggars at the roadside, homeless street people, children in orphanages, abandone

MAGHINTAY NANG MAY PANANABIK Kayganda marinig mula sa kapatid ko na isang linggo bago ang pagtatagpo ko at ng aking mga pamangkin, hindi daw makatulong ang dalawang bata. Laging itinatanong kung malapit na ang Sabado. Laging sinasabi: Sana Sabado na! Nakakataba ng puso na may dalawang tao pala sa mundong ito na sabik sa akin! Ang linggong ito ang huli sa ating paghahanda para sa araw at panahon ng Pasko. Minsan kapag ang hinihintay mo ay malapit na, nandiyan na halos, abot-tanaw na, di ba lalong mahirap maghintay? Mas mahirap mag-concentrate. Tila ba umaapaw ang ating pananabik at di mapigil ang ating tuwa. Pagnilayan natin ngayon ang ika-apat na paraan ng paghihintay: PAGHIHINTAY NA MAY PANANABIK. Ang maghintay nang may pananabik ay maghintay nang may katiyakan at lakas nang loob. Alam nating ang inaasahan ay malapit nang dumating. Tiyak na ni Elisabet na magiging ina na siya sa wakas. Abala naman siguro si Maria sa paghahanda ng kan

WAIT WITH ANTICIPATION It was wonderful to hear from my sister that the entire week before my lunch date with my niece and nephew, the two kids couldn’t sleep at night. They kept asking their mother if Saturday was near. They were heard saying to each other: how I wish it were already Saturday. Undoubtedly, there are two people on earth who were very excited to meet up with me! This week is the last in our preparation for the day and season of Christmas. Sometimes when what we are waiting for is so near, already in sight, and within reach, then it is more difficult to wait. It becomes harder to concentrate. We find our excitement and joy uncontainable. This week let us reflect on the 4 th way of waiting: WAITING WITH ANTICIPATION. To wait with anticipation is to wait with confidence and certainty. We know that what we hope for will finally arrive. Elizabeth was sure she was on the throes of motherhood at last. Mary was busily preparing her

4 NA PARAAN NG PAGHIHINTAY 3: PAGHIHINTAY NA MAY KARUNUNGAN, MAY GALAK Ang mahirap sa paghihintay ay iyong tila ka ba walang silbi, walang ginagawa, nakahinto lamang. Kaya mahirap ito para sa marami. Sa mundong nagpapahalaga sa gawain, kilos, palabas, ang maghintay ay para bang nagpapahinto ng mundo at nagsasayang ng oras. Subalit sa Bibliya, ang paghihintay ay aktibong panahon. Natural may mga dapat mahinto tulad ng gawain, pagtatagpo, pandama. Pero may mga bagay ding nananatiling buhay at kumikilos tulad ng puso, isip at kaluluwa. Habang naghihintay ang mga bagay na ito ay nagsasaliksik ng gabay, direksyon at karunungan mula sa Panginoon. Ang ikatlong paraan ng paghihintay sa Adbiyento ay PAGHIHINTAY NA MAY KARUNUNGAN. Sa Mabuting Balita (Jn 1) mainam na halimbawa sa atin si Juan Bautista. Maaaring inisip ng mga taong nagsasayang lamang siya ng oras sa ilang, walang nakatunganga, nagtatago lamang sa madla. Subalit sa katun

4 WAYS OF WAITING 3: WAIT WITH WISDOM, BRING OTHERS JOY The difficult thing about waiting is to seem useless, helpless, and inert. That is why waiting is such an ordeal to many. In a world that values activities, achievements and performance, to wait seems to stop your world and do nothing else but kill time. However, the Bible shows us that waiting time is an active time. There are things we have to put to a halt – like the senses, activities, appointment. But there are faculties which remain alive and active, like the mind, the heart, and the soul. And while waiting, these faculties seek out guidance, direction and wisdom from the Lord. The third way of waiting this Advent is: WAITING WITH WISDOM. In the gospel (Jn 1) we have a prime example in John the Baptist. People may have thought he was wasting his time in the desert, doing nothing, abandoning everything, and simply hiding from the crowd. But actually, John was growi

JOHN AND MARSHA   “John and Marsha” ang tawag sa pinakasikat at pinakamahabang komedya sa telebisyong Pilipino noong dekada 70 at 80. Matutunghayan dito sina John at Marsha, mag-asawang may buhay na halos perpekto sa pagmamahalan, pagkakaisa, at kaligayahan sa gitna ng mga pagsubok ng buhay. Gusto ng mga tao ang palabas na ito dahil nasasalamin ang kanilang pangarap na buhay pamilya. Ngayon, tila lahat ng pamilya ay nais magpakita ng kanilang kaligayahan, pagkakalapit, at kagandahan. Sabi ng isang sipi: “Sa Facebook, lahat ng pamilya ay perpekto.” Pero alam nating, hindi ito totoo. Ang magkapulupot na mag-asawa ay biglang naghihiwalay. Ang mga masasayang anak ay may selosan, away at tagisan ng impluwensya at kakayanan. Bawat “perpektong” pamilya sa internet ay, sa tunay na buhay, pamilyang nagsisikap sa gitna ng hiwalayan, kumpetisyon, galit, paglalayo, pagdurusa at takot. Ang pamilyang Facebook ay isang pamilyang pang-“John and Marsha” lang.

4 NA PARAAN NG PAGHIHINTAY 2: MAGHINTAY NANG MATIYAGA Sa sobrang dami ng problema, naisipan ng isang babae na mabilis na wakasan ang kanyang sariling buhay. Dahil hindi kayang tapusin ng gobyerno ang kampanya laban sa droga sa ipinangakong 3-6 na buwan, kaya naman pinapatay na lang ang mga suspect. Hindi pa handang maging ama, pinayuhan ng isang lalaki ang katipan niya na magpalaglag ng sanggol. Dala ng katamarang mag-aral, mas minabuti ng mga estudyante na mandaya na lamang sa exam. Kaydami pang halimbawang maiisip natin… Sa ating buhay, maging simpleng gawain o matinding hamon, natural lamang na naisin natin ang mabilis at madaling solusyon. Kulang na kulang tayo ngayon sa pagtitiyaga. Kaya kung kailangang maghintay nagiging napakahirap nitong dalhin. Oo, pwede namang maghintay, pero sandali lang. Kayang maghintay, basta siguraduhin lamang na konti lang ang abala at bahagya lang ang sakit! Ngayong Adbiyento, pagnilayan natin ang i

--> 4 WAYS TO WAIT 2: WAIT PATIENTLY When a woman felt the overwhelming pressure of problems, she decided to quickly end her sorrows by suicide. When the government did not know how to solve the drug menace in the promised 3-6 months, enforcers were authorized to kill suspects. When a man is not ready for responsibility, he advised his girlfriend to resort to abortion. When students were lazy to review, they thought that cheating was an easier option. The examples can be endless… In life, whether it is about simple tasks or onerous demands, we naturally seek the quick and easy solution. We grow more impatient each day. So an imposed time of waiting becomes unbearable to many. Yes, we can wait, but only a little bit. We can wait, but be sure this brings less trouble and less pain. This Advent let us learn the second way of waiting: WAITING PATIENTLY. The second reading, 2 Peter 3, tells us that God has a different timeline.