OUR PARISH PRIEST

THE SIMPLE TRUTH OF LOVE Filipinos are always eager in their anticipation for Christmas.   As early as September, Christmas carols are played on the radio and in the malls.   A Christmas countdown ends the evening news. Christmas items are on display and Christmas sales have been scheduled. But this year, though the anticipation is still present, our excitement seem to have diminished, in large part I think, because of the hard, uneasy times we now experience.   I myself, feel no excitement over the music, the decors and the mall attractions.   One day, however, passing in front of a busy market, I glimpsed some colorful lanterns (“parols”), the simple bamboo and paper variety that has been the signature of simple, warm family Christmases for ages. I began to smile and I felt a bit of the Christmas spirit enter my heart – in October! It was that simple material that sparked joy in me. Today the gospel touches us very deeply through a very simple truth, one we thin

SANGKAP NG PAGKAKASUNDO Hindi natin maiiwasan sa buhay natin na magkaroon ng di pagkakaunawaan. Hindi lahat ng tao ay mapapasaya natin at hindi naman natin kayang tanggapin ang lahat ng tao sa paligid. Laging may pagtatalo, pagtutunggalian, di pagkakaunawaan sa mga ugnayan natin, hindi lamang sa ibang tao.   Mas nakakahina ng loob kung maganap ito sa loob ng pamilya o sa ating mga kaibigan. Ang Ebanghelyo ngayon ay tumutukoy sa mga nasirang ugnayan. Sabi ng Panginoon, ang tamang tugon dito ay pagkakasundo at paghilom. Maraming tao ang nagkikimkim ng mga sakit sa puso. Ang iba naman, nag-iisip maghiganti. Di ba natutuwa tayong mag-isip ng masama laban sa ating kaaway? Ang hindi masabi ng bibig ay nagaganap naman sa isip. Ang payo ng   Panginoon ay pagkakasundo at paghilom, sa tulong ng dialogue o pag-uusap. Walang mawawala kung mag-uusap ang mga tao. Nagiging malinaw ang mga tanong natin sa isa’t-isa.   Pero kung ayaw nating mag-usap, nagiging malalim ang mga sug

ISANG SIMPLENG KATOTOHANAN – PAG-IBIG Palagi tayong excited sa pagdating ng Pasko.   Septiyembre pa lang, may awit pamasko na, araw-araw na countdown, mga tinda at sale sa mga mall at department store. Ngayong taon, medo bawas yata ang ating pananabik dahil mahirap ang pera ngayon.   Ako mismo, hindi katulad ng dati ang aking excitement sa Pasko. Pero isang araw, pagdaan ko sa palengke, nakakita ako ng mga parol, iyong mga kawayan at papel na sagisag ng Paskong Pilipino.   Kahit simple ito, napangiti akong bigla at gumaan ang aking loob.   Dama ko, Pasko na kahit Oktubre pa lang.   simple ang parol pero matindi ang tama sa puso ko. Simple lang din ang alay ng ebanghelyo natin ngayon, isang bagay na mukhang alam na nating lahat – pag-ibig. Tinanong si Hesus kung ano ang pinakamahalagang batas. Ang mga Hudyo ay eksperto sa batas; napakaraming batas para sa bawat aspekto ng buhay. Pero sumagot si Hesus hindi sa pamamagitan ng pinakasikat na batas   o ng bagong batas.

DON’T MISS THE FEAST Weddings are important events for us in this country.   For the ones getting married, it is a fulfillment of dreams. For the families of the couples, and for their friends too, it is a cause for celebration.   This celebration is surrounded by a lot of traditional and cultural elements – and yes, also, silly superstitions. That is why weddings draw a lot of people. In our mind, it is meant to be celebrated with loved ones.   Not to be invited to a wedding is a great insult. It means an exclusion from the circle of important people in the lives of the couple.   And to be invited but to miss the occasion is also a great offense to the bride and groom.   Once I failed to attend the wedding of one of my cousins due to a pressing priestly responsibility.   For years, my cousin never talked to me.   She only did so last year, when she needed to borrow some money from me! Our gospel today recounts Jesus using the image of a celebration, a wedding rec

BAWASAN ANG PAGKABIGO SA MUNDO Paano ba natin sinasaktan ang ating kapwa?   Minsan pisikal, minsan sa ating salita dahil masakit magsalita ang dila. Puwede rin sa isip, masaktan ang kapwa natin.   Pero ang pinakamatindi siguro ay sa emosyon – kapag binigo natin sila. Mga magulang na nabibigo dahil sa kabila ng kanilang paghihirap, nagsasayang lang ng panahon ang anak na dapat ay nag-aaral.   Mga guro na nabibigo dahil sa kabila ng kanilang paghahanda, walang interes ang mga estudyante sa klase nila. Dahil nagtuturo ako sa seminaryo, madalas maramdaman ko ito sa mga tamad na kabataan ngayon. Sa pagbasa ngayon kitang-kita natin ang sakit sa puso ng Diyos dahil sa katigasan ng puso ng tao.   Sa talinghaga ng Panginoong Hesus, ang may-ari ng ubasan ay paulit-ulit na tinanggihan ng kanyang mga tauhan hanggang patayin pa nga ang kanyang anak. Bilang tao, bilang mga anak ng Diyos, kaya talaga nating saktan ang loob ng ating Diyos. Kaya nating saktan ang isa’t-isa kap

ANG DIYOS NA MAHILIG SA PIGING May iba sa atin na mahilig sa party at kung ganun ka, dapat malaman mo: ang Diyos mahilig din sa piging, sa party, sa handaan. Ang ebanghelyo ngayon ay nagsasaad ng isang reception sa kasal, isang party kung saan maraming tao ang inanyayahan. Sa Bibliya, laging may party, kainan at handaan na sagisag ng Kaharian ng Diyos. Ang Panginoong Hesus ay mahiligin din sa ganitong pagtitipon.   Palagi siya sa handaan, kumakain at umiinom kasama ng mga taong nagsasaya. Dala niya dito ang kanyang mga kaibigan. Dito niya ipinakikita na ang Diyos Ama ay nagnanais na isama ang lahat at maglibang ang lahat sa party sa kanyang harapan. Bilang mga anak ng Diyos, tayong lahat ay may paanyaya para sa Kaharian niya. Imbitado tayo na damahin ang kabutihan ng Panginoon. Hindi nakapagtataka na noong itatag ng Panginoon ang kanyang Simbahan sa lupa, ang sentro nito ay isang piging o party – ang piging na tinatawag nating Eukaristiya o Banal na Misa. Sa Misa,

ANG UGALI NA AYAW NG DIYOS Lahat ng uri ng tao, nakasundo ni Hesus.   Ang mga makasalanan, nagbalik-loob sa kanya.   Ang mga prostitutes, maniningil ng buwis, maysakit at mahihirap, madali siyang tinanggap sa kanilang puso.   Pero may isang grupo ng tao na hindi makasundo ni Hesus hanggang huli ng buhay niya – ang mga Pariseo. Sa Ebanghelyo, pangit ang reputasyon ng mga Pariseo.   Lagi nilang hinuhuli si Hesus sa kanyang kilos at salita.   Nais nila na mapahiya at matanggal sa landas si Hesus.   Kitang-kita ito sa ebanghelyo ngayon.   May patibong ang mga Pariseo. Una, maganda ang kanilang salita:   guro, alam po naming na mabuti kayong tao… Pero sa likod nito ay isang patibong na magpapahamak kay Hesus kung magkamali siya ng sagot.   Buti na lamang at nakilatis ni Hesus ang kawalang-katapatan ng mga Pariseo.   Hindi sila tapat sa kapwa. Sa atin, may tawag tayo sa ganitong mga tao – mabuti pag nakaharap sa iyo pero inaatake ka pag nakatalikod ka na.   ang sarap ma

THE CHARACTER GOD DISLIKES Jesus was able to relate well with every sort of person in his day.   He won sinners over and awed the unbelieving.   People took him easily into their hearts.   He thrived with the strangest of all companions – prostitutes, tax collectors, the poor and the sick.   But there was one group of people who remained a thorn in his flesh – the Pharisees. The gospel writers often painted very bad images of Pharisees.   They were always trying to catch Jesus off guard, to humiliate him, to have him eradicated.   And this, we can see again in the gospel today.   The Pharisees set out to trap Jesus in his speech.   They started out with sweet words:   “we know you are a truthful man.” Behind those words lay the trap of demolishing Jesus by his own words.   Jesus uncovered their duplicity and insincerity. In the Philippines, we have a term for these people - good towards you when you are present, but attacking you from behind. Flattering you with k

WORDS ARE NOT ENOUGH Today’s gospel describes two types of people Jesus expected to meet in his own life.   There are the Yes-sayers but No-doers and the No-sayers but Yes-doers.    The two sons in the parable perfectly portray the approaches of people to the message of Jesus.   All his life, Jesus was conscious that people were looking at him and observing him, making their own judgments about his work and either approving or rejecting him in their hearts.   When it came to the message of the Kingdom he has come to bring, some people will pay lip-service, a Yes, but will not yield a single action in favor of the Lord; some on the other hand will say a rebellious No, but in the end will truly follow the lead of the Lord. We all know the danger of words.   We use words creatively to express what is sincerely found also in our hearts.   At the same time, we use words to deceive others or to hide what is really happening within. Such is what happens when we make prom

OUR GOD, UNAFRAID OF REJECTION All around us are signs of rejection:   Do Not Disturb.   No Solicitations Allowed. For Employees Only.   No Uniform, No Entry. I once entered a village where the gate had this caption:   No ID, No Entry.   But as we were going out through another gate, there was another caption:   No ID, No Exit.   Interesting! This is symptomatic of a society that rejects its people.   The elderly are banished from the home.   Deformed babies are aborted.   More traumatic rejections happen between superiors and subordinates, teachers and students, priests and flock or even between two people in love.   Even in our families, we too feel the rejection of our loved ones. That explains why we are so allergic of rejection.   We want to insulate ourselves from the pain and the embarrassment of being refused entry into another person’s heart.   So many self-help books, counseling sessions and psychological processing are circulating nowadays to help peopl

MASISIPAG ANG MGA PILIPINO Ang pangunahing tema ng mga pagbasa ngayon ay ang pagtawag ng Diyos sa ating lahat, sa lahat ng oras at sa lahat ng lugar. Pero may nakapagtatakang detalye ng pagbasa na dapat bumagabag sa ating puso.   Sabi ng may-ari ng lupain, “Bakit kayo walang ginagawa dito?” Sagot ng mga tao   “wala po kasing magbigay sa aming ng trabaho.”    Di ba nakakalungkot na maraming tao ang nais mag-trabaho pero walang mapasukang hanap-buhay? May kwento tayo tungkol kay Juan Tamad, na nakakatawa sa katamaran at pag-asa na lamang sa iba.   Subalit ang tunay na Pinoy ay masipag, hindi tamad.   Kung hindi ganoon, bakit in demand tayo sa ibang bansa? At pinupuri ang ating gawain at performance doon? Ang lumalalang sitwasyon sa ekonomiya ang nagtutulak sa mga tao na mawala sa mga pagawaan, sa mga opisina at manatiling walang saysay kahit sa batam-bata nilang buhay. Malungkot pagmasdan ang mga maraming malalakas at may kakayahang kababayan natin na nariyan lang sa

LAHAT TAYO’Y ANAK NA NAGKUKULANG Gusto ng mga mag-asawa ngayon ang maliit na pamilya, isa o dalawang anak lamang. Pero may problema dito. Kung parehong maging mabait ang dalawang anak, maayos ang bunga. Kung isa lang ang lumaking mabait, tiyak may gulo na at kumpetisyon.   At kung parehong lumaking suwail, kawawa ang mga magulang. Sa Ebanghelyo, isinasaad ng Panginoong Hesus ang kwento ng amang may dalawang anak na lalaki. Iisipin agad natin na ang isa ay mabait at ang isa’y suwail. Subalit kung mamasdan, tila parehong suwail ang dalawa. Yung una, nangakong susunod pero hindi ginawa.   Yung ikalawa, rebelde muna nga pero sumunod din naman. Kapwa sila nagbigay ng kalungkutan sa kanilang ama. Ipinapakita ng Ebanghelyo kung paano natin isabuhay ang pagsunod sa Diyos. Sa pagsunod, walang perpekto, walang ganap sa pagtalima. Lahat tayo nagkukulang. Maramin ang nag-aakala na sumusunod sila dahil lamang tapat sila sa gawain nila sa simbahan. Sa puso naman, may pagtutol.

CONQUER ENVY Various feelings occur when we discover that something good happens to a neighbor or friend.   Some of us jump to our feet and dance around in joy.   Our friend’s success is reason for us to celebrate. But for some of us, a dangerous tendency sets in. It bothers us why our friend, and not ourselves, has been more lucky or blessed. We start comparing ourselves with our friend and soon, become resentful of the blessings we think should have been ours.   We are all too familiar with this last feeling - envy.   Envy comes naturally, because all of us have the desire to obtain good things for ourselves, things that can only be found in others.   But unchecked, envy is disastrous.   It is what our Catechism calls, “a capital sin.” The gospel illustrates the dynamics of envy.   The laborers in the vineyard reported to work at different times, agreeing to receive the same amount of pay.   At day’s end, those who worked earlier begrudged those who worked lat

PUNO NG PAG-ASA SA KRUS Ang buhay ay puno ng mga mahihirap na tanong. Nagtatanong ang isang matandang babae kung bakit kailangang siya pa ang sumuporta sa pamilya ng mga anak niyang may-asawa.   Nagtatanong din ang isang batang biyuda kung bakit namatay agad ang kanyang asawa. Isang batang nurse ang bagamat maraming pera, ay nagtataka kung bakit wala pa siyang nobyo. Ang sitwasyon ng buhay ay laging ganito – naliligid ng krus, ng pagdurusa at problema.   Ibat-iba ang   mga problema – sa katawan o sa isip   o sa damdamin. Subalit bawat isa ay may krus.   Bawat isa dumadaan sa pagdurusa dahil ito ay bahagi ng hiwaga ng buhay. Ngayon, nagdiriwang tayo ng kakaibang pista – pista ng Krus.   Kailangan bang ipagdiwang ang krus na sagisag ng dusa, mga problema at pasakit? Tila nakapagtataka yata. Subalit hindi basta-basta krus o pagdurusa lamang ang ating ipinagdiriwang.   Nakatuon ang ating mga mata sa Krus ni Hesus – na nagpalit ng tagumpay sa halip na pagkatalo at ng

HOPEFUL BEFORE THE CROSS Life is full of hard questions. A woman asks why at old age, her grown-up son still clings to her for support. A young widow wonders why her husband was taken from her too soon. A young man, earning a lot of money abroad, feels empty and unhappy that he cannot find the suitable partner. These perplexing situations represent the ever-pervasive phenomenon of the Cross, of human suffering and anguish. We encounter sufferings in various ways - physical, emotional or mental. Every person has a cross to carry, a trial to endure, because this is part of the larger mystery of life. Today we celebrate an unusual feast - the Feast of the Cross. Why must we celebrate the Cross? Must we rejoice over pains and problems? It is hard to imagine doing precisely this.   But what we celebrate is not just any cross, not senseless suffering or needless pain.   Our eyes are focused on the cross of Jesus – which has turned defeat into victory and death into li