OUR PARISH PRIEST

KASALANAN BA ANG WALANG GAWIN? May isang 90 anyos na lalaking inihabla sa korte ng mga survivor ng kalupitan ng mga Nazi. Ang taong ito ay umaming nasa death camps siya hindi bilang sundalo, tagapahirap, o pinunong Nazi… kundi bilang simpleng accountant lamang doon. Trabaho niya ay mag-kolekta, mag-ayos, mag-lista at magtago ng mga singsing, relo, maleta, sapatos, kwintas at iba pang gamit na kinumpiska sa mga Hudyo. Sabi niya alam niyang kinuha ang mga ito dahil mamamatay na at di na kailangan ito ng mga may-ari. Depensa niya, trabaho lang daw ang ginagawa niya; sumusunod lang. Wala siyang sinaktan; walang ninakawan. Higit sa lahat, hindi siya pumatay tulad ng mga guwardiya, tagapagpahirap, at mga medical team ng Nazi. Totoo naman di ba? Pero ang hatol ng hukuman ay nakasentro sa isang malaking pagkukulang ng taong ito. Alam niya pala na may mga pinahihirapan… may mga pinapatay… may mga

IS IT A SIN NOT TO DO ANYTHING? I just recently saw a movie about a 90+ year old man who was brought to court by survivors of Nazi death camps. The man admitted he was in the death camps not as a soldier, not as torturer, not as an officer… but just as a simple accountant. His work was to collect, sort, count, document and store the rings, watches, suitcases, shoes, necklaces and other personal items confiscated from the Jews. He said they knew these items were turned over because the owners were about to die and didn’t need them anymore. His defense was that he was just doing his job as an accountant. He did not hurt anyone; he did not rob anyone. Above all, he did not kill anyone like the guards, the torturers and the medical teams did. But the court ruled that there was one crucial mistake this man did. He knew people were suffering… he knew they would be murdered… he knew they we

DAPAT BANG PAGTIWALAAN? May dalawa akong halamang sampaguita. Ang isa ay mayabong, malago at namumulaklak na. Ang isa ay naghihingalo, naninilaw ang dahon at ayaw lumaki. Nang magbakasyon ako, nagbayad ako ng mag-aalaga sa aking mga halaman. Sabi ko, pagbalik ko dapat ang naghihingalo ay kahit paano buhay pa rin, at ang mayabong naman ay lalong masigla at mabulaklak. Laking gulat ko naman nang bumalik ako.  Ang dating halos matutuyot na halaman ay buhay nga at may usbong pa ng dahon at bubot na bulaklak!  Pero ano ang nangyari sa dating masiglang halaman ko, na ngayon natuyot ang mga sanga at halos wala nang dahong natira! Nagkapalit yata sila ng kapalaran! Ewan ko ba sa pinagbilinan ko! Binayaran ko naman siya pero ayoko nang magtiwala sa kanyang pag-aalaga! Naguluhan kasi ako. Pero  binigyan ko pa rin naman siya ng pasalubong kong chocolate! Tinatalakay ng Panginoong Hesus ang isang katangiang nais ng Diyos. Naghahanap an

EARNING TRUST I have two very special sampaguita (Philippine jasmine) plants in my garden. One was flourishing, growing, and blooming with flowers. The other was struggling to live, with yellowish leaves, stunted growth and not a single bud in sight. Going on a break I paid someone to care for the plants. I instructed her to make sure the struggling one at least makes it until I return and the flourishing one to remain vibrant and healthy. On my return I was surprised that the struggling plant improved a lot, with a little flower bud growing in a branch. But the flourishing one had all its leaves drooping, falling and some branches just sort of dried up! Did they change fate? I wondered what my temporary gardener did to my plants! Though I paid her, I resolved never to ask her to care for my plants again. And of course, no chocolates for her from my trip! The Lord speaks to us of a special gospel trait! God is looking for peopl

BAWAT ARAW KASAMA SI SAN FRANCISCO DE SALES 30 May tatlong bagay tungkol sa pananatili sa kapayapaan na hindi dapat kalimutan. Una, ang kapayapaan ay hindi nangangahulugan na walang pait o sakit sa buhay. Nawawala ang kapayapaan hindi kapag walang problema, kundi kapag tumigil ka nang sumandal sa Diyo at kapag napabayaan mo ang iyong mga tungkulin sa kanya. Dapat asahan ang pait at huwag mabahala dahil dito. Ang mga nakasanayan natin ay hindi madaling nawawala. At kapag pinakawalan natin, nagdudulot ito ng pagiging “bagong tao” natin sa harap ng Diyos kahit may kasamang konting pag-aatubili. Huwag maguluhan. Hindi binabawi ng Diyos ang kanyang pagpapala sa iyo. Ikalawa, hindi sa Diyos nagmumula ang pagkabagabag kailanman. Dahil ang pagkabagabag ay kalaban ng kapayapaan, hindi ito magmumula sa Diyos. Ito ay kalaban ng espiritu kaya hindi Diyos ang nagdudulot nito.

ANG HINAGPIS NG PAGKAWALA Sa mabuting balita itinuturo sa atin ang galak ng pagkakatagpo sa nawawala – maging tupa, barya o anak man! Pero mapapahalagahan mo lamang ang galak ng pagkatagpong muli kung alam mo ang sakit ng pagkawalay. dapat mawala ang talagang mahalaga sa iyo, makabuluhan sa iyo, importante sa iyo… bago mo ma-angkin ang galak ng muling pagkakamit nito. Ano ba ang paki natin ngayon sa nawawalang tupa, o barya o anak na matigas ang ulo? Pero feel natin kung gaano kahirap mawalan… ng isang cell phone … lalo at nariyan lahat ng kontak mo, lahat ng foto mo, pati pinakaiingatang messages mula sa jowa mo! Ang isang kabataan ay handang mawalan – ng libro, uniporme, allowance o kahit ng syota… huwag lang ang cell phone! Guguho talaga ang daigdig niyan! Hanga tayo sa mga muling pagtatagpo ng mga nagkahiwalay na magkakapatid, o magulang at anak, o kababata, o dating

THE ANGUISH OF LOSS The gospel turns our attention to the joy of finding the lost – the sheep, the coin, the son! But you can only appreciate the joy of finding if you went through the pain of losing. You must lose what you really value, what truly means a lot, what you consider important… before you can claim the joy of recovering what you lost. Today who cares about lost sheep, or even lost coins, much less, lost stubborn sons? But we know the unimaginable anguish of losing a cell phone! …with all its contacts, and photo gallery, and memorable messages! A young person can lose everything – his books, his uniform, even his allowance or his lover… but not his phone! That will signal the end of the world! We admire the featured reunions of long lost siblings, or parents and children, of childhood friends, and former lovers. We cry with them, laugh with them, rejoic

BAWAT ARAW KASAMA SI SAN FRANCISCO DE SALES 29 Minsan naman, kapag lumapit tayo sa presensya ng Panginoon, hindi problema kung ano ang sasabihin natin. Handa tayong makipag-usap at makinig naman sa kanyang mensahe sa atin. Kalimitan, ang tugon niya ay mga tahimik na udyok at mga tahimik na kilos sa ating puso. Ang ating kaluluwa ay pupunuin niya ng pagkalugod at tapang. Kaya nga, kung may kaya kang sabihin sa Panginoon, gawin mo ito sa pamamagitan ng mga salita ng panalangin. Purihin siya. Makinig sa kanya. Subalit, gaano man kapuno ang puso mo ng mga gustong mong ipahatid sa Diyos, minsan hindi ka makapagsalita, at kaya manatili ka lang sa kanyang presensya. Makikita ka niya doon, at babasbasan niya ang iyong katahimikan. At siguro iuunat niya ng kanyang kamay upang abutin ka, samahan ka sa paglakad, kausapin ka, gabayan kang mahinahon sa halamanan ng kanyang pag-ibig.