OUR PARISH PRIEST

HUWAG TANGGIHAN ANG BIYAYA Tila napakadali sa atin na mag-reject ng tao o ng mga bagay na hindi kaaya-aya sa atin. Minsan sa unang tingin pa lang, minsan naman dahil sa matagal na karanasan, ayaw natin sa kanila. Madaling mag-reject! Sa unang pagbasa, ang mga mamamayan ng Israel ay patuloy ang hindi pagtanggap sa Diyos at sa kanyang mga sugo, tulad ni Ezekiel. Sa Mabuting Balita, ang mga kababayan ni Hesus ay nahirapang tanggapin siya dahil sobrang pamilyar sila sa kanyang pinagmulan at hindi nila matanggap kung ano siya ngayon (Mk. 6:1-6). Sa kapwa halimbawang ito, ang tinatanggihan ng mga tao ay kung ano ang tunay nilang kailangan, ang tunay na magbibigay ng biyaya sa kanila. Tinatanggihan natin ang mga tao sa paligid natin kasi masyado tayong sugatan upang makilala ang kanilang tunay na halaga. Kita natin ang kanilang kamalian. Alam natin ang kanilang kakulangan. Ganyan ang nagaganap sa kasama natin sa trabaho, sa kasama natin sa dorm, sa kapitbahay sa

REJECT NOT, RECEIVE GRACE It is so easy for us to reject something or someone. Sometimes it is because of first impressions, at times due to long familiarity. But it is always easy to reject. In the first reading, the people of Israel keep on rejecting God and the prophets sent by him, like Ezekiel. In the gospel, Jesus’ own townmates reject him because they knew too well his humble beginnings and they cannot believe what they see in him now (Mk 6:1-6). In both instances, what the people reject is unknowingly what they really need, what will give them the greatest grace of their lives. We reject people around us because we are too wounded to even know them in a real way. We see their imperfections and we see their mistakes.   We are all too ready to notice how wrong they are. That’s what happens with that companion in the office, with that dorm mate, with that next door neighbor.   Sometimes we refuse to accept people within our homes and the advice or co

HAPLOS Naniniwala tayo sa “healing touch.” Hinawakan at hinaplos ni Hesus ang mga maysakit. Naglingkod siya sa pamamagitan ng mapagmahal na haplos sa maraming maysakit, inaalihan ng demonyo, at mahihirap na tao.   Narito ang Diyos na hindi nag-atubili na ilapit ang sarili sa kanyang kapwa. Sa Mabuting Balita, nakatutuwang masdan ang isa pang “healing touch.” Ang babaeng maysakit ang humipo sa dulo ng damit ni Hesus. Sa tingin ko, healing touch din ito. Nang gawin ito ng babae, dumaloy ang kapangyarihan sa kanyang buhay mula sa tunay nitong pinagmumulan, ang Panginoon. Sa isang banda, si Jairo na ama ng batang babaeng maysakit, ay humipo din sa Panginoon; hinipo niya ang puso ni Hesus. Nang lumapit siya upang humingi ng tulong, hinipo niya ang Panginoon bago pa man din haplusin ni Hesus ang bata at bigyan ito ng bagong buhay. Tama, hinahaplos tayo ni Hesus. Subalit ang mabuting balita ay kaya din nating hipuin ang Panginoon. kapag lumalapit tayo sa kany

HEALING TOUCH We believe in the “healing touch.” Jesus practiced healing by laying his hands on sick people. He ministered by gently touching the possessed, by embracing the dispossessed.   Here is a God who was not hesitant to come close to his people. In the gospel, what I find amusing is the other “healing touch” here described. The sick woman also “touched” the end of Jesus’ robe. I believe this is also a healing touch. When the woman did what she did, power flowed into her life from its source, the Lord. In some way, Jairus, the father of the sick girl, also touched Jesus, touched his heart. When he came to plead for help, he touched the Lord even before Jesus touched his daughter and raised her to new life. Yes, Jesus touches us. But the Good News is that we can also touch the Lord! When we approach him, pray to him, listen to him, beg him, follow him, we are touching God. What is there in that touch? There is faith, conviction, belief, trust and

MOTHER OF PERPETUAL HELP: THE ICON OF STRENGTH, HELP ME PRAY FOR ME BRING ME JESUS! O Mother of Perpetual Help, grant that I may ever invoke thy most powerful name, which is the safeguard of the living and the salvation of the dying. O Purest Mary, O Sweetest Mary, let thy name henceforth be ever on my lips. Delay not, O Blessed Lady, to help me whenever I call on thee, for, in all my needs, in all my temptations I shall never cease to call on thee, ever repeating thy sacred name, Mary, Mary.

Let us pray for the persecuted church, for their oppressors, for nations that foster persecution, and for those who ignore it. Let us read the Holy Scriptures, finding there the stories and witness of hope borne by those who lived through ordeals to the glory of God, and hear the promises of the gospel for all who are persecuted for righteousness' sake. In our prayer for persecuted Christians, let us not narrow our compassion for all who suffer, whatever their profession or creed; let no hatred or prejudice enter our hearts for anyone. Called by the Holy Spirit to unity with the persecuted, let us enter into their suffering, repenting of our ignorance, refusing to be silent, ready to reach out to them in their isolation. PRAYERS OF CHRISTIANS LIVING IN COMFORT God of the suffering and all who stagger under the weight of the cross of Christ, hear us as we seek to stand with those persecuted for being Christians. Your cross bearers in  other lands  are living rem

HUNYO 21 A. KUWENTO NG BUHAY Isang napakabuting modelo para sa mga kabataan ang santong si San Luis Gonzaga.   Itinuturing siya na tila isang anghel sa lupa dahil sa kabanalan, kadalisayan, at kalinisan ng kanyang puso at isipan. Ipinanganak sa isang pamilya ng mga prinsipe si Luis sa Castiglione, isang lugar sa rehiyon ng Lombardy sa bansang Italy.   Ang Italy ay may halos 20 rehiyon.   Malaking impluwensya ng kanyang mga magulang sa kanyang paglago sa buhay pananampalataya. Ang ina ni San Luis ang siyang nagturo sa kanya ng panalangin at tunay na pamimintuho sa Diyos.   kaya nga bata pa siya at nagpakita na siya ng pagkiling sa buhay relihyoso o pagiging isang taong namamanata sa Diyos. sinasabing siyam na taon pa lamang siya ay namanata na siya na mananatiling isang binata at walang asawa para maialay ang buhay sa kaluwalhatian ng Diyos lamang. Nais ng ama ni San Luis na siya ay maging isang sundalo subalit hindi ito sumagi sa isip ng san

HUNYO 19 A. KUWENTO NG BUHAY Sa Ravenna, isang lungsod ng Italy, isinilang si San Romualdo sa kalagitnaan ng 10 th century. Nagmula siya sa isang pamilyang kinikilala at marangal ang pamumuhay. Nagkaroong ng malagim na karanasan si Romualdo sa kanyang pagkabata. Nasaksihan niya kung paano nakapatay ng isang tao ang kanyang sariling ama habang may isang labanan. Naging malakas ang dating nito sa batang si Romualdo na pumasok siya sa monasteryo ng mga Benedictines upang ilaan ang sarili sa paglilingkod sa Diyos. Napakaganda ng kanyang pagsasabuhay ng buhay bilang monghe dahil sa kanyang maingat na pagsunod sa lahat ng batas sa loob ng monasteryo. Naging mitsa naman ito ng galit at inggit ng ibang mga monghe dahil sila ay pabaya sa sariling pagsasabuhay. Nagalit din sila sa mga pagkakataong itinutuwid ni San Romualdo ang kanilang mga kamalian.   Dahil dito, pinayagan si San Romualdo na lumayo muna upang makapag-isa. Nagka-inspirasyon naman si Sa

HUNYO 9 A. KUWENTO NG BUHAY May dalawang bersyon ang salaysay tungkol sa ating mahal na santo sa araw na ito. Ang una ay ipinanganak siya bandang taong 306 sa isang pamilyang Kristiyano sa Nisibis sa Mesopotamia.   Ang lugar na ito ngayon ay nasa teritoryo ng bansang Turkey. Subalit isa pang kuwento ang nagsasabi na ang pamilya ni San Efren ay hindi Kristiyano. Kaya nang maisipan niyang magpabinyag bilang Kristiyano, itiniwalag siya ng kanyang pamilya dahil hindi nila matanggap ang kanyang desisyon. Sinasabing 18 taong gulang siya nang siya ay mabinyagan. Ang taguri sa kanya ay Diyakono, ibig sabihin, hindi siya na-ordenan bilang isang pari at nanatiling diyakono hanggang sa dulo ng kanyang buhay.   Maaari din na ayaw niya ring maging pari kaya pinili niyang maging diyakono ng simbahan. Pinagkatiwalaan ng obispo si San Efren ng tungkulin bilang diyakono at inatasan na magtayo ng paaralan. Nang dumating ang mga Persians at sakupin ang Mesopotamia, uma

HUNYO 5 A. KUWENTO NG BUHAY Kilala at lubhang iginagalang sa buong Germany ang ala-ala ng santong si San Bonifacio, ang apostol ng Germany.   Hindi siya mula sa bansang ito subalit dito siya nag-alay ng kaniyang pagpupunyagi para sa kabutihan at kaligtasan ng mga mamamayan doon. Ipinanganak noong 673 si Bonifacio sa Wessex, England. Ang kanyang unang edukasyon ay pinamahalaan ng mga Benedictines sa kanyang sariling bansa. Pumasok siya sa monasteryo bilang isang mongheng Benedictine. Nagliliyab sa puso ni Bonifacio ang damdaming misyonero kaya humingi siya ng pahintulot na ipahayag ang Mabuting Balita sa ibang bansa. Dahil dito, ipinadala siya bilang misyonero sa kautusan ni Papa Gregorio II. pinalitan din ng Santo Papa ang pangalan ni Bonifacio, mula sa orihinal na pangalang Winfrid sa bagong pangalang Bonifacio. Naging matagumpay ang misyon niya sa Germany kaya ginawa siyang isang obispo at inilagay sa kanyang mga kamay ang buong bansa bilang

BAKIT KA NATATAKOT? Kuhang-kuha ng Mabuting Balita ngayon ang ating pagkatakot sa bagay na hindi natin alam. Ang mga alagad ay natakot mamatay sa gitna ng bagyo sa dagat. Si Hesus naman, ay tila walang pakialam sa unos, tulog na tulog na parang isang bata sa gitna ng malakas na hangin at ulan. Ano ba ang sanhi ng ating takot? Ito ay ang ating insecurity o kakulangan ng katatagan sa buhay. Tatangayin ba ng baha ang aming barangay? Tatama ba sa ating bayan ang lindol? Okey lang ba ako na tumawid ng kalsada? Baka ipagpalit ako ng asawa ko sa mas bata at mas mayaman? Kaya ko bang mabuhay na mag-isa? Kung secure tayo, kung matatag ang ating daigdig tayo ay payapa; ang buhay natin ay ligtas, ang kinabukasan natin ay nasa tamang direksyon, at lagi tayong magiging matapang at malakas ang loob.   Pero kalimitan, hindi natin talaga alam kung ano ang naghihintay sa atin sa banda pa roon. Natagpuan ni Hesus ang kanyang katatagan sa kanyang Ama. Palagay ko h

WHY ARE YOU AFRAID? The Gospel captures our fear of the unknown. The disciples were frightened by the storm at the sea, thinking that it would cause their untimely death.   Jesus, on the other hand, was nonchalant to the tempest, sleeping like a baby while the storm was raging around him. What is the cause of our fear?   It is insecurity.   Will the flood wash away our villages? Will the earthquake strike in our locality? Will I be safe crossing the street? Will my husband dump me for a younger sexier woman? Will I be able to make it on my own in the world? If we are secure, if we know our world is stable, our lives are safe, our future is in the right direction, then we will be more confident and courageous. But many times, we just don’t know what’s out there waiting for us. Jesus had his source of security in his Father. I believe it is not merely that he trusted in the power of his Father to control the elements of nature. It was not even the